صید دل حافظ

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را

که کس آهوی وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد

خدا را رحمی ای لیلی که مجنون سر کویت

دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

با عاشقان بی دل تا چند ناز و عشوه

بر بیدلان مسکین تا کی جفا و زاری

از عشقت ای نگارم در سوز التهابم

گر حال من بدانی دانم که رحم و آری

من هم به عشقت ای دل پابند و بی قرارم

خون شد دلم خدایا زین صبر و بی قراری