راز مگوی بکارت

اسرار آمیزترین و در عین حال نا چیزترین عضو بدن زن پرده ای عجیب بنام پرده بکارت است که در
مدخل آلت تناسلی وی قرار دارد . این پرده کل راز و سرنوشت زناشوئی را تعیین می کند . و با این
حال مگوترین اسرار حیات زناشوئی است . این پرده بسیار ظریف و تقریباً غیر قابل تشخیص، ورودگاه
مرد بر وجود زن است نه فقط به لحاظ جسمانی که به لحاظ روانی وقلبی.
آنچه که ولایت مرد بر زن نامیده می شود عملاً وبه طرزی اعجاب انگیز منوط به ھمین پرده است .
یعنی آن مردی می تواند برزن ولایت وجودی داشته باشد ودلش را که کانون اراده اوست در تسخیر
خود داشته باشدکه این پرده را برداشته و از آن عبور کرده باشد . ومسلماً فقط یک مرد می تواند
چنین نقشی را ایجاد کند و آن مرد اوّل است . حال بھتر می توان اھمیت سرنوشت ساز آنرا در قلمرو
فرھنگ واعتبار عرفی و شرعی و ھمچنین عاطفی و غریزی درک نمود که امری بیھوده و خرافی
و قراردادی و آناتومیک نیست و بریک حقیقت کبیری دارای ارزش شده و بزرگترین نشان عفت و عصمت
و شرافت زن است یعنی نخستین علامت وفای زن در رابطه با مرد می باشد . درست به ھمین دلیل
است که دختران آزادیخواه جدید ھرگز با مردی که بکارتشان را برداشته ازدواج نمی کنند زیرا میبینند
که حتی علیرغم میل خود تحت تأثیر اراده اویند ونمی خواھند چنین باشند . و با اینھمه پس از ازدواج با
مرد دیگری ھم تا آخر عمر از خاطره زجر آور و جنون آمیز آن مرد اول رھائی ندارند ولذا ھرگز رابطه ای
سالم وصادقانه با شوھر خود نخواھند داشت .
راز یاغیگری لاعلاج اکثریت زنان جدید در قبال شوھرشان فقدان ھمین پرده است . واگر به لحاظ
عرفی وشرعی در سراسر جھان ، دختری که در شب زفاف فاقد این پرده باشد شوھرش حق
طلاقش را دارد وھیچ حقوقی ھم به آن دختر تعلق نمی گیرد برحقی عظیم است زیرا چنین دختری
ھرگز ھمسر موافق نخواھد بود الا بواسطه صدق و اعترافی عظیم وتوبه ای نصوح وجھادی در
سراسر زندگی برعلیه نفس خود باخته خویش در قبال شوھرش . زیرا یک زن بکارت باخته در واقع
زنی خود باخته و ھویت باخته است و ھرگز نمی تواند براستی ھم سرنوشت مردش شود .
وزنی که نتواند ھم سرنوشت شوھر شود مسلماً ھرگز به لحاظ عاطفی نمی تواند مادر ھم شود
حتی اگر دھھا شکم بزاید.
لذا واضح است در جامعه ای که بکارت از اھمیت و قداست افتاده باشد خانواده ھا بی بنیادند ونسلی
سرگردان ودر واقع بی پدر و مادر پدید می آیند و مدنیت ھم در آن جامعه بی ریشه و ریائی وغرق در
تضاد و جدال است و کلاً یک جامعه جنگی ومتشنج است.
این پرده کوچک و تقریباً نامرئی ، بزرگترین لطیفه الھی در خلقت انسان بعنوان اشرف مخلوقات است .
زن فقط مردی را می تواند دوست بدارد و با وی موافق گردد که بکارتش را برداشته باشد و این امری
الھی و رازی فوق منطقی است و از اسرار الھی در وجود انسان است . آنچه که دل نامیده میشود
که قلمرو مھر و رحمت است در زن نه در سینه که در رَحِم اوست که کارخانه رحم اوست . وبکارت
درب ورود به قلمرو رحمت زن است ومی دانیم که اراده وھویت زن تماماً از رحمت اوست . وآن مردی
که برای اولین بار این پرده را گشوده بر این کارگاه وارد می شود ھویت و رحمت و محبت او را جلب می
کند و اراده خود را در او می کارد . پس بدیھی است که آن دختری که بکارتش را به مردی میدھد و با
مرد دیگری ازدواج می کند چه خیانت کبیری در حق خود نموده است وچه تباھی و فساد و مکر عظیمی
را برپا نموده است و چه عاقبتی را برای خود فراھم ساخته است الّا به توبه و اعتراف و جھادکبیری تا
به پایان عمرش. که البته خداوند توبه پذیر وبسیار مھربان است.
تاریخ مدرن آخرالزمان را بایستی تاریخ مابعد بکارت نامید که زمان (عمر) خانواده را به آخر می رساند .
جامعه بی بکارت جامعه ای خائن و بی رحمت و مکار و ریاکار و قسی القلب و بی اراده است. زیرا مربی
اول بچه ھا مادر است ومادر این چنینی فرزندان بھتر از خود ببار نمی آورد فرزندانی فراری از خانه
و متنفر از خانواده و عھد و وفا .
 واین تراژدی مدرن نیز از محصولات شیطانی مکتب برابری است زیرا زن ھم می خواھد چون مرد بدون بکارت باشد .