امپراطوری که اروپا را به مدت طولانی در وحشت فرو برد
تاریخ منطقه اناتولی،تاریخ جدال و برخورد میان مذاهب و اعتقادات است. این روند چشمگیر با ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی اغاز شد و حتی تا الان هم ادامه دارد. پس از ظهور اسلام،امپراطوری روم شرقی(بیزانس) که بر بخش های وسیعی از خاورمیانه_از جمله اناتولی،شام و مصر_چنگ انداخته بود،در موضع دفاعی قرار گرفت.رومی ها مصر و شام را به مسلمانان واگذار کرده،و درمنطقه اناتولی سنگر گرفتند.در ابتدای قرن یازدهم میلادی،ترک های سلجوقی که جهاد را در دستور کار خود قرار داده بودند،رومیان را در نبرد ملازگرد (سال 1071 میلادی) شکست دادند. از ان پس، اکثریت نواحی داخلی اناتولی تحت سلطه قبایل ترک در امد. پادشاهی های محلی یکی پس از دیگری سر براورده و همسایگان مسیحی را تحت فشار قرار دادند. با افول قدرت ترک های سلجوقی در اواخر قرن سیزدهم میلادی، قدرت این قبایل روبه فزونی نهاد. یکی از قبایل ترک اناتولی که فرمانروایان ان،گرایش شدیدی به توسعه طلبی و جنگ با دول همسایه داشتند، قبیله قایی بود که نسب ان ها به ترکمن های شمال عراق باز میگشت. عثمان اول_که او را نخستین فرامانروای عثمانی میدادند_با غلبه بر اخرین بقایای دولت سلجوقی در اناتولی، پادشاهی جدیدی را بنیان نهاد. ترک های عثمانی به تدریج سایر دولت های همسایه را به قلمرو خویش منضم نمودند. تا پایان سلطنت محمد دوم (1451_1481) تمام منطقه اناتولی ،تحت اختیار عثمانی در امد. سلاطین نخست عثمانی _ عثمان اول ، اورخان،مراد اول و بایزید اول_ که داعیه گسترش اسلام را در سر می پروراندند،به بلغارستان، صربستان و امپراطوری روم شرقی یورش بردند. شهر بورسا در سال 1326 م و ادریانوپل (ادرنه کنونی) در 1361 م تحت اختیار ترک ها قرار گرفت. پیروزی های حیرت اور دولت عثمانی در نبرد کوزوو (سال 1389 میلادی) و نبرد نیکوپول (سال 1396 میلادی) بخش اعظم منطقه بالکان را تحت سلطه سلاطین عثمانی قرار داد و اروپاییان را در برابر سیل حملات بعدی ترک ها ، به شدت اسیب پذیر ساخت. روند پیشرفت دولت عثمانی موقتا در سال 1402 میلادی متوقف شد؛ زمانی که تیمور لنگ توانست در نبرد انکارا ، ارتش عثمانی را شکست دهد و سلطان بایزید را به اسارت بگیرد. پس از چند سال فترت ، سرانجام سلطان محمد اول موفق شد امپراتوری عثمانی را باردیگر احیا کند. جانشینان او _مراد دوم و محمد دوم_جدال با همسایگان مسیحی را از سر گرفتند. در نبرد وارنا(سال 1444میلادی) نیروهای سلطان مراد،ارتش بزرگ شاه لهستان را درهم شکستند.دستاورد بزرگ عثمانی ها، 9 سال بعد بدست امد. پس از یک ماه نبرد سخت،ارتش عثمانی به فرماندهی سلطان محمد دوم، قسطنطنیه (کنستانتینوپل) راتسخیر کرده و به عمر امپراتوری روم شرقی پایان بخشیدند. از ان پس، سلطان محمد دوم را فاتح" نامیدند. پیروزی های شگفت انگیز عثمانی ها، از یک سو، مرهون ضعف و ناتوانی دولت های همسایه بود و از سوی دیگر از نظم و انسجام لشکریان انان نشات میگرفت. امپراطوری در قرن شانزدهم میلادی و در زمان سلطنت سلطان سلیم اول و سلطان سلیمان ، به منتهای قدرت و عظمت خود رسیدند.
