"زن" بزرگترین امتحان الهی برای مرد

بزرگترین ابتلا و امتحان خدا برای ھر مردی ھمسر کافر و نا موافق و ابله است که محبت را چاپلوسی
می داند و صداقت را وقاحت می پندارد و گذشت را بزدلی و حق حساب مینامد و وظیفه را ایثار می
یابد و تعھد را خفت و خواری می فھمد و حرمت را رشوه.
این نوع انسانھا را به قول قرآن گویی که دلی نیست زیرا دل آدمی کانون شعور و ادراک است.
چنین ھمسری ھمچون خاری در چشم و استخوانی در گلو و میخچه ای در پا و غده ای در مغز و
موئی در دماغ و دریچه مسدودی در قلب است. نه می ماند و نه می رود نه ھست و نه نیست . نه
دوست است و نه حتی دشمن.
خداوند این نوع زنان را برای مھربانترین مردان قرار می دھد تا مھرشان را به کمال برساند که ھمان
قھاریت عادلانه است که چنین زنانی را ھم بالاخره بیدار و صاحب دل می سازد.
صبر بر ھمسر در ھمه حال به مثابه عمیق ترین و کاملترین امتحان خدا و قلمرو اشد تجربه و خود
آزمایی و انسان شناسی و کسب معرفت است که نھایتا به خدا شناسی می انجامد.
صبر بر ھمسر صبر بر نیمه پنھان خویشتن است و صبر بر حق است البته تا آنجا که موجب تباھی
ایمان و عقل و عصمت نگردد. ھیچکس بر چنین صبری زیان ندیده است . و بدانیم که مقام صبر در
قاموس قرآن به مثابه کمال ایمان است ( سوره عصر). و این را نیز بدانیم که خداوند میفرماید که :
از جنس نفس ھر کسی برایش ھمسری قرار می دھد . پس  صبر بر ھمسر صبر و تحمل بر خویشتن
است و قلمرو اشد خود شناسی و خدا شناسی.
و این را نیز بدانیم که زن را عموما دلی نیست و به ھمین دلیل ھمواره مرد است که عاشق است. و
عشق زن چیزی جز عشق به عشق مرد و به خودش نیست . فقط زنان مخلص و عارفه ھستند که
صاحب دلند که تحت ولایت مردی مخلص به توبه ای نصوح رسیده اند.
و کلام آخر اینکه زن خود به مثابه دل مرد است و لذا مرد عاشق بر دل خویشتن است که ھر گاه
حقوقش را ادا نمود رستگار است و این رستگاری ھمانا گذشتن از دل خویش است در غایت گذشت :
دل کندن از خویشتن خویش؟ اینست کمال !