۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (زاده  ۷۲۷ قمری– درگذشته ۷۹۲ قمری) معروف به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار ، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی)

او یکی از سخنوران نامی جهان است که بیشتر اشعارش غزل هستند و دیوان اشعارش به غزلیات حافظ معروف است.
گرایش حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است. او از مهم‌ترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او به گونه‌ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. مطابق تقویم رسمی ایران این روز روز بزرگداشت حافظ نامیده شده است.


نظر «گوته» آلمانی در مورد «حافظ»

دکتر محمد بقایی ماکان به مناسبت روز بزرگداشت حافظ درباره جایگاه او در شعر و ادبیات ایران به خبرنگار مهر گفت: حافظ بی تردید یکی از درخشانترین چهره ‏های شعر ایران و جهان است و منزلت او در این زمینه چندان والاست که بزرگترین اندیشمندان و شاعران جهان او را مورد ستایش قرار داده‎اند. به عنوان نمونه می‏ توان از ستایش گوته شاعر بزرگ آلمانی یاد کرد که تحت تأثیر زیبائیهای کلامی و فکری خواجه شیراز گفته است ای کاش من کوچکترین شاگرد مکتب حافظ می‎بودم.
وی افزود: ارزش این گفته گوته زمانی می‏تواند به درستی فهم کرد که بدانیم متفکر پرآوازه‎ای مانند محمد اقبال لاهوری در قیاس افکار خود با گوته گفته است که من زمانی به محدودیت اندیشه خود پی بردم که با افکار گوته آشنا شدم. از همین روست که در خصوص دیدگاههای بزرگان ادبی و فلسفی جهان در مورد حافظ کتابهایی به زبان فارسی تألیف و ترجمه شده که نشان دهنده میزان تأثیر او بر چهره‏ های بزرگ ادبیات جهانی است.
این کارشناس ادبی و فلسفی ادامه داد: چهره‏ های بزرگی که جملگی گفتار و افکار او را در قالب تشبیهاتی مانند جواهر درخشان و الماس تراش خورده یاد کرده‏ اند که شیرینی و دلنشینی چهچه هزاردستان را دارد.
این محقق‌ و پژوهشگر حوزه زبان و ادبیات فارسی درباره معنویت و اخلاق در منظر حافظ نیز اظهار داشت: خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی که او را به درستی لسان الغیب نامیده ‏اند آیینه تمام نمای فرهنگ ایرانی در قالب افکار عرفانی است که خواننده خود را به صفای بطن، تعالی روح، دانایی و پیروی از آموزگاران، خردمندان و استحکام شخصیت انسانی و مانند اینها سوق می‏دهد.
بقایی یادآورشد: اگر در برخی ابیات او دیدگاههای خارج از الگوهای یاد شده ارائه می‎شود در حقیقت بازگو کننده ارزشهای مطرح در جامعه اوست که در شعر وی تجلی می‏یابد، ولی در مجموع اشعار حافظ از منظر اخلاق فردی و جمعی مبتنی بر دو اصل معنویت و واقعیتهای زندگی است.
وی افزود: بدین معنا که او نه آنچنان شیفته عالم بالا است که حقایق زندگی موجود را نادیده بگیرد و نه آنقدر پایبند جهان مادی است که از عالم بالا غافل شود. از اینرو هدف نهایی شعر حافظ را می‎توان در آمیزه ‏ای از عقلانیت و معنویت خلاصه کرد.
نویسنده"نیچه اقبال و مولوی" حافظ را یکی از چهره‏ های همیشه ماندنی ادبیات جهان دانست و گفت: حافظ مانند سعدی برای زبان و ادبیات فارسی الگویی جاودان است و تنها شاعری است که سبب شده تعریف پدیده ‏ای به نام شعرنو بی سرانجام بماند زیرا شعر او چه از نظر ساختاری و چه از لحاظ محتوایی، مصداق دقیق شعر نو به شمار می‏ آید.
این مترجم و نویسنده در پایان اشاره کرد: از این جاست که پدیده‏ ای با عنوان شعرنو فقط جنبه ه‏ای صوری یافته است و حافظ بزرگترین دلیل است برای آنکه گفته شود شعر کالا نیست که کهنه و نو داشته باشد. ای بسا که بسیاری از اشعار دهه‏ های اخیر کهنه ‏تر از اشعار نخستین دهه ‏های شعر فارسی هستند ولی غزلهای ناب  به قول گوته با عظمت و جبروت تمام فاتح روزگاران است.

ماجرای آوردن کارخانه برق از روسیه به ایران

خرید کارخانه برق توسط امین‌الضرب به این صورت اتفاق افتاد که در سال 1284 خورشیدی، او با مظفرالدین شاه که برای سفر سوم، عازم روسیه شده بود، همراه بود، روزی که در خیابان قدم می‌زد، چشمش به کارخانه برق می‌افتد که در حال کار کردن بود و متوجه می‌شود که روشنایی شب توسط این کارخانه تامین می‌شود.

او که تا آن زمان، چنین چیزی را ندیده بود شروع به تماشای آن می‌کند. چون مدت طولانی جلوی کارخانه ایستاده بود، نگهبان در ورودی کارخانه برای جویا شدن از موضوع، بیرون آمده و به او می‌گوید: مگر خیال خریدش را داری؟

امین‌الضرب پاسخ می‌دهد: اگر ارزان بدهند، می‌خرم.

در همین میان صاحب کارخانه رسیده و از جریان باخبر می‌شود و چون امین‌الضرب را با وضع لباسی نامناسب می‌بیند، برای تمسخر به او می‌گوید: قیمتش پانصدهزار تومان است.

امین‌الضرب نیز از او می‌خواهد تا قولنامه‌اش را بنویسد و پولش را هم حواله یکی از تجار معتبر آنجا می‌کند و به این صورت کارخانه را تصاحب می‌کند و با این احوال برای اولین بار برق توسط حاج‌حسین آقا امین‌الضرب اصفهانی، وارد ایران می‌شود.

حکایت خانه خریدن پادشاه

همسر پادشاهی دیوانه ای را دید ، که با کودکان بازی می کرد و با انگشت بر زمین خط می کشید.
پرسید: چه می کنی؟
گفت: خانه می سازم.
پرسید: این خانه را می فروشی؟
گفت: می فروشم

پرسید: قیمت آن چقدر است؟
دیوانه مبلغی را گفت!
همسر پادشاه فرمان داد که آن مبلغ را به او بدهند ،
دیوانه پول را گرفت و میان فقیران قسمت کرد.

هنگام شب پادشاه در خواب دید که وارد بهشت شده، به خانه ای رسید،
خواست داخل شود اما او را راه ندادند و گفتند:
این خانه برای همسر توست...!!

روز بعد پادشاه ماجرا را از همسرش پرسید:
همسرش قصه ی آن دیوانه را تعریف کرد!

پادشاه نزد دیوانه رفت و او را دید که با کودکان بازی می کند و خانه می سازد.
گفت: این خانه را می فروشی؟
دیوانه گفت: می فروشم.
پادشاه پرسید: بهایش چه مقدار است؟
دیوانه مبلغی را گفت که در جهان نبود!

پادشاه گفت: به همسرم به قیمت ناچیزی فروخته ای!
دیوانه خندید و گفت: همسرت نادیده خرید و تو دیده میخری...
میان این دو، فرق بسیار است...!!!

🔺 ارزش کارهای خوب به این است که برای رضای خدا باشد نه برای معامله با خدا

"تصنیف های قدیمی ایران در دستگاه همایون"

نام کتابی است به اهتمام مهدی نمازی، که انتشارات کوله پشتی آن را در بهار 88 چاپ کرده است.
دستگاه همایون و یا به تعبیری «دستگاه عشاق»، با حالت محزون و اسرار آمیز خود گوشه‌های متعددی دارد که گوشه «بیداد» اوج این دستگاه تلقی می‌شود.
آثار ارزشمندی از موسیقی ایرانی در سده قبل در این دستگاه ساخته و اجرا شده‌اند. «رنگ فرح» از جمله این آثار است.

از لحاظ مرکب خوانی این دستگاه به دستگاه‌های سه‌گاه و شور ارتباط دارد و وسعت این دستگاه را بیشتر می‌کند.
یکی از آوازهای ایرانی که اسم آن در کتب موسیقی هست آواز اصفهان است که آن را از متعلقات دستگاه همایون دانسته‌اند. یکی دیگر از آوازهایی که از متعلقات دستگاه همایون است، آواز شوشتری است.
نت شروع این دستگاه به طور معمول «فا» است. البته این دستگاه در کوک‌های دیگری با نام‌های همایون «دو» و «رِ» نیز نواخته می‌شود. در ردیف مرحوم کریمی از شوشتری به عنوان یکی از گوشه‌های این دستگاه نام برده شده است.

گوشه‌های ردیفی این دستگاه عبارت‌اند از:
1. چهارمضراب
2. درآمد اول
3. درآمد دوم: زنگ شتر
4. موالیان
5. چکاوک
6. طرز
7. بیداد
8. بیداد کت
9. نی‌داود
10. باوی
11. سوز و گداز
12. ابول چپ
13. لیلی و مجنون
14. راوندی
15. نوروز عرب
16. نوروز صبا
17. نوروز خارا
18. نفیر
19. فرنگ و شوشتری گردان
20. شوشتری
21. جامه‌دران
22. راز و نیاز
23. میگلی
24. موالف
25. بختیاری با موالف
26. عزال
27. دناسری
28. رنگ فرح


تصنیف هایی که در این کتاب آورده شده:

• غربت
• خون ارغوان، شاعر: نامعلوم(یک زندانی سیاسی)
• سرگشته، آهنگساز: همایون خرم و شاعر: هوشنگ ابتهاج
• خزان عشق: آهنگساز: بدیع زاده و شاعر: رهی معیری
• کیه کیه در می زنه؟، آهنگساز و شاعر: علی اکبر شیدا
• کاروان شهید، آهنگساز: محمد رضا لطفی و شاعر: محمد ذکایی
• یه دل اینجا یه دل اونجا، آهنگساز و شاعر: جهانبخش پازوکی
• تنها منشین، آهنگساز: علی تجویدی و شاعر: معینی کرمانشاهی
• مستی رویا، آهنگساز: روح الله خالقی و شاعر: ابوالحسن ورزی
• آمد نوبهار، آهنگساز: مهدی خالدی و شاعر: نواب صفا
• آی سر کتل: آهنگ محلی ممسنی
• شب مهتاب، آهنگساز و شاعر: علی اکبر شیدا
• غوغای ستارگان، آهنگساز: همایون خرم و شاعر: کریم فکور
• بازگشته، آهنگساز: علی تجویدی و شاعر: معینی کرمانشاهی
• شور عاشقانه، آهنگساز مرتضی نی داوود و شاعر: فریدون مشیری
• شانه، آهنگساز: عباس شاپوری و شاعر: ناصر رستگارنژاد
• چنگ رودکی: آهنگساز: روح الله خالقی و شاعر: رودکی
• به اصفهان رو، آهنگساز: عبدالحسین برازنده و شاعر: ملک الشعرای بهار
• بیداد زمان، آهنگساز: پرویز یاحقی و شاعر: بیژن ترقی
• به شهر و دیاری ببر تو مرا، آهنگساز: همایون خرم و شاعر: بهار یگانه
• پاییز آمد
• پرسون پرسون
• بهار دلنشین، آهنگساز: روح الله خالقی و شاعر: بیژن ترقی
• جان مریم، آهنگساز: کامبیز مژدهی و شاعر: محمد نوری
• سلطان قلبها، آهنگساز: انوشیروان روحانی و شاعر: محمد علی شیرازی
• گل گلدون من شکسته در باد، آهنگساز: فریبرز لاچینی
• لیلی منال، آهنگساز: جواد معروفی
• (با الهام از یک نوازنده ی دوره گرد بابلی) و شاعر: پرویز وکیلی
• نادیده رخت، آهنگساز و شاعر: شیدا منسوب به تاج السلطنه
• رزم مشترک: آهنگساز پرویز مشکاتیان و شاعر: برزین آذرمهر
• می نوش که عمر جاودانی، شاعر: خیام – حافظ
• در هوایت بی قرارم، آهنگساز جلیل عندلیبی و شاعر مولانا
• افسانه، آهنگساز: صدیق تعریف و شاعر: سیمین بهبهانی
• مرگ عشاق، آهنگساز: مجید وفادار
• در راه عاشقان ، آهنگساز: همایون خرم و شاعر: تورج نگهبان
• شکایت نی، آهنگساز: علینقی وزیری و شاعر: مولانا
• خنچه بیارید،  آهنگساز: عطاءالله خرم و شاعر: سیروس آرین پور
• افسانه، آهنگساز: امین الله رشیدی و شاعر: تورج نگهبان
• من ندانستم از اول، آهنگساز: علی اکبر شیدا و شاعر: سعدی
• آهنگساز: شهرام ناظری و شاعر: مجذوب علیشاه
• عشق: آهنگساز و شاعر: فضل اله توکل
• ناوک مژگان، آهنگ قدیمی منسوب به شیدا
• اشک من هویدا شد، آهنگساز: همایون خرم و شاعر: بیژن ترقی
• ماه غلام رخ زیبای توست، آهنگساز شیدا و شاعر: فروغی بسطامی

بیو گرافی معروفترین نوازندگان ویولن در ایران:

ابراهیم آژنگ

موسیقی دان دوره قاجار. آژنگ درمدرسه دارالفنون موسیقی تدریس می کرد. نوازنده ویولن بود و نیز ردیف موسیقى آقا حسینقلى فراهانى را تدریس می کرد. از شاگردان ایشان میتوان رضامحجوبى، شهباز برمکى را نام برد. نام مستعارش ابراهیم ویولنى بود.

--------------------------------------------------

اردشیر کامکار

اردشیر کامکار در سال 1342 در سنندج به دنیا آمد. و از اوان کودکی نواختن ویولن را در محضر پدرش فرا گرفت. چندی بعد، وی به‌عنوان نوازنده ویلن و کمانچه به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد. او قطعات دشوار ویولن استاد ابوالحسن صبا را با کمانچه اجرا می‌کرد. در سال 1360 به تهران آمد و با گروه‌های عارف و شیدا شروع به همکاری کرد. همچنین مطالب تکمیلی را نزد استاد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت و در محضر این استادان با تکنیک‌های نوازندگی بیشتر آشنا شد. اردشیر کامکار همواره برای گسترش هر چه بیشتر قابلیت‌های ساز کمانچه کوشیده‌ است. در این راستا، قطعات استاد صبا را در دو اثر « به یاد صبا » و « بر تارک سپیده »، به کمک کمانچه و ارکستر به اجرا در آورده است . وی در « بر تارک سپیده »، با تکیه بر توانایی‌های خود دست به ابتکارات بدیعی زاده و از این رهگذر کمانچه را به سازی فوق‌العاده تأثیرگذار و وجدآور مبدل کرده‌است.

---------------------------------------------------

اسدالله ملک

سال تولد:17/5/1320 محل تولد: تهران وی یکی از آهنگسازان و سلیست های با ارزش موسقی ایران است.محیط مناسب و عشق و علاقه او به موسیقی وی را به یکی از تکنوازان چیره دست برنامه های ((گلها ))،((تکنوازان)) و (( نوایی از موسیقی ملی)) تبدیل کرد.او دارای پنجه ای شیرین و دلپذیر است که هر گاه آرشه را روی سیمهای ویلن می کشد شنونده به شدت مجذوب صدای ساز او می شود.وی،مدتها به کلاس استاد صبا رفته وسپس به هنرستان موسیقی ملی رفت.پس از این در سلک شاگردان زنده یاد روح الله خالقی درآمد.وی در 17 سالگی به رادیو راه یافت و با توجه به جوانی بسیار آهنگهای به یاد ماندنی و جالبی را برای رادیو ساخت و در برنامه های ((تکنوازان)) همراه بزرگانی چون شادروان احمد عبادی،زنده یاد رضا ورزنده،استاد جلیل شهناز ،استاد فرهنگ شریف و مرحوم امیر ناصر افتتاح و سایر بزرگان به اجرای برنامه های متنوع و به یاد ماندنی،آثار ارزشمندی را به یادگار نهاد.

---------------------------------------------------

حسین قلی طاطایی

متولد:1283
وفات:24/4/58

حسین قلی طاطایی نوازنده ویولن بود. وی خود آموخته و از درسهای حسین خان اسماعیل زاده و غلام حسین مین باشیان بهره گرفت. او نوازنده معروف سالهای 1310تا 1330 بود.از آثار وی می توان به صفحه های گرامافون همراه ادیب خوانساری تاج اصفهانی و ملکه‌ی برومند اشاره کرد.

--------------------------------------------------

حسین یاحقی

متولد:1282 وفات:6/8/1347 حسین یاحقی نوازنده ویولن و نواساز
او شاگرد برگزیده محضر حسین خان اسماعیل زاده و استاد کمانچه بود. وی دارای لحن خاص و شیوه ی مشخص در نوازندگی ویولن و مهارت در سنتور نوازی بود. کار در رادیو تهران را در دهه ی 1330 شروع کرد.از آثار او میتوان به تکنوازی کمانچه (به توصیه ی روح الله خالقی)، همنوازی در صفحه های گرامافون با صدای قمرالملوک وزیری، تاج اصفهانی وادیب خوانساری، مجموعه نوارهای رادیویی(بداهه نوازی ها، همنوازی ها و…) وتعدادی نوارخصوصی، آهنگ های «برق غم»(باکلام رهی معیری)، «جوانی» و«بی خبر»(باکلام نواب صفا) اشاره کرد.

---------------------------------------------------

حسین یوسف زمانی

متولد 1/5/1310 در سنندج.بعد از طی مدرسه موزیک از سال 1337 به تهران آمده.ضمن همکاری با ارکسترهای رادیو ایران،با موفقیت از هنرستان عالی موسیقی فارغ التحصیل گردید.وی طول 40 سال فعالیت مستمر و همکاری با ارکسترهای رادیو و تلویزیون ، فرهنگ و هنر،سمفونیک،اپرای تهران و تدریس در دانشکده نظام،آهنگهای فراوانی برای ارکستر و خواننده ساخته و رهبری نموده است.ساز تخصصی وی ویولن می باشد.

---------------------------------------------------

رضا محجوبی

متولد:1277
وفات:29/4/1333
رضا محجوبی نوازنده ویولن و نواساز و شاگرد محضر حسین خان اسماعیل زاده و ملهم از ساز دیگر استادان. کار رسمی موسیقی را تا 1303 ادامه داد. وی دارای لحن انحصاری و توانایی های خاص در ارائه‌ی مطالب و قریحه‌ی عالی هنری ، بویژه در بداهه نوازی و از آثار او می توان تعدادی پیش در آمد ، تصنیف و رنگ ، و یک صفحه ضبط خصوصی همراه پیانوی مرتضی محجوبی و آواز ادیب خوانساری را شمرد. وی از شاگردان اصغر بهاری و مجید وفادار بود.

------------------------------------------------------------------------------------------------

روح الله خالقی

روح الله خالقی در سال 1285 در کرمان متولد شد ، سالها شاگرد ممتاز استاد علینقی وزیری و از مفاخر موسیقی ملی ایران بود بهترین سالهای زندگیش را صرف دل انگیز ترین هنرها کرد و به تشخیص اهل فن موسیقی ایرانی و فرنگی ، شناخت او صلاحیت کامل یافت در سال 1325 انجمن موسیقی ملی ، به همت اوتاسیس شد و سه سال پس از آن با تاسیس هنرستان ملی موسیقی به یکی از آرمان های هنری کشور ما جامه عمل پوشاند . انتشار آثار متعدد شامل متد و دستورهای علمی برای تدریس موسیقی ملی خدمت بزرگی به هنر کرد . هم اکنون قطعات آواز ، قطعات ارکستری ، اتودها ، آثار ساده مدرسه یی ، کتاب ها و رسالات علمی مانند نظری به موسیقی ، از او به جای مانده است که هر کدام دارای ارزش فراوانی است .خالقی علاوه بر ریاست هنرستان موسیقی ملی تا هنگام فوتش رهبری ارکستر (( گلها )) و عضویت شورای موسیقی رادیو ایران را دارا و مدتها سرپرستی ارکستر های شماره یک و دو رادیو را به عهده داشت . روح الله خالقی در دامان پدر و مادری که هر دو در نواختن تار مهارت داشتند تربیت یافت ، او نیز از کودکی به موسیقی علاقه مفرطی نشان می داد ولی پدرش از بیم این که مبادا وی از تحصیل عقب بماند او را از اشتغال به موسیقی منع میکرد . اما روح الله کوچولوی آن روزی، هر وقت خود را در خانه تنها می یافت با عشق عجیبی که به موسیقی داشت (( مخفیانه و پنهانی )) تاری را که بزرگتر از جثه اش بود بغل می گرفت و مشغول نواختن می شد !!.خالقی در مدت بیست و هفت سال که در رشته موسیقی ایرانی کار کرد بیش از صد آهنگ و دو جلد کتاب (( نظری به موسیقی )) که جلد اول آن مربوط به قواعد و اصول کلی موسیقی است و جلد دوم تاریخچه موسیقی و قواعد و اصول موسیقی ایرانی است و کتاب دیگری نیز به نام (( هم آهنگی موسیقی )) راجع به توافق و تناسب اصوات نوشته است که با کمک وزارت فرهنگ در سالهای 1316 و 17 و 20 به چاپ رسیده است .دیگر از آثار او علاوه بر تعدادی اتود برای ویولون و عود و تار عبارتست از (( رنگارنگ )) ، ( خالقی در مورد ساختن این قطعه گفته است : منظور من این بود که روی هر یک از دستگاههای ایرانی یک چنین قطعه ای بسازم ، در واقع مبنای کار نو آموزان است . این فکر بدیع اگر جامه عمل بخود به پوشد اساسی برای کار کمپوزیتورهای آینده به جای می ماند . ) این اثر بطوری که از نامش مستفاد می شود همچون گلستانی است که دارای گلهای رنگارنگ باشد ، ضرب ها و حرکات مختلف این قطعه و به طور کلی فرم و یا پیکره آن واجد این امتیاز است که آن را مبنای کار قرار بدهند به علاوه آهنگهای : (( یار رمیده )) ، (( وعده وصال )) ، (( پیمان شکن )) ، (( نغمه نوروزی )) ، (( بهار عشق )) ، (( مستی عاشقان )) ، (( شب جوانی )) ،(( شب من ))و (( امید زندگانی )) ‌تصانیفی است که توسط این موسیقی شناس عالیقدر ساخته شده است .مرحوم خالقی در موسیقی سخت پیرو استادش مرحوم کلنل علینقی وزیری بود وهمواره اعتقاد داشت که وزیری خدمتی به موسیقی این کشور کرده است که تابحال احدی به هیچیک از صنایع ظریفه این مملکت نکرده است و می گفت تا موسساتی وجود نداشته باشند که بدان وسیله بتوان این روش ترویج کرد زحمات وزیری آن چنان ثمر بخش نخواهد بود .

--------------------------------------------------


موسی نی داوود

متولد:1286 وفات:22/8/1371 موسی نی داوود نوازنده‌ی ویولن شاگرد کمانچه نوازان گمنام عصر مظفری و بهره گرفته از محضر حسین خان اسماعیل زاده و همنواز در کنسرت ها و صفحه های برادرش مرتضی نی داوود همراه آواز قمرالملوک وزیری و ملوک ضرابی که از آثار او می توان به: همنوازی با قمرالملوک وزیری درصفحه های سه گاه و مخالف(باشعربهار:اگرتورخ بگشایی...) و چند نوار خصوصی از ترانه ها و تصنیف ها ی موسیقی نوازان یهودی تهران قدیم، و نت نویسی تعدادی از آثار مرتضی نی داوود اشاره کرد.

------------------------------------------------------------------------------------------------

همایون خرم

سال تولد:1309 محل تولد: بوشهر
از پدری درستکار و آزاده و مادری فهیم و با احساس، پسری پا به عرصه وجود نهاد که نام او را “همایون” گذاردند. مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از مقام های موسیقی ایرانی به دستگاه همایون علاقه ای وافر داشت. به همین دلیل هم نام “همایون” را برای فرزند خود انتخاب کرد. همایون خرم در سن 10-11 سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و به علت استعداد شگرف در 14-15 سالگی یک شبه ره صد ساله را پیمود و به عنوان نوازنده 14 ساله، در رادیو ساز تنها اجرا کرد. بعدها در بسیاری از برنامه های موسیقی رادیو، خصوصا در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز، سولیست ویولن و رهبر ارکستر ، آثاری با ارزش ارائه داد. همایون به موازات فعالیت عاشقانه و در عین حال محققانه در موسیقی ایرانی، از کسب علم نیز غافل نبود و در اکثر مراحل تحصیل از شاگردان ممتاز بود و تحصیلات عالیه خود را تا اخذ دانشنامه در رشته مهندسی برق ادامه داد. سمت های ایشان در زمینه هنر و موسیقی؛ عضویت در شورای عالی موسیقی رادیو، رهبری ارکستر سازهای ملی، استاد دانشکده موسیقی ملی و هنرستان شبانه، آهنگسازی در برنامه های موسیقی ایرانی و خصوصا برنامه گلها، رهبری ارکستر گلها و سولیست ویولن بوده است. تعدادی از آهنگ های ایشان مانند: تو ای پری کجایی(سرگشته)، امشب در سر شوری دارم (غوغای ستارگان)، ساغرم شکست ای ساقی (طاقتم ده)، رسوای زمانه منم، آیا همه شما بی گناهید، اشک من هویدا شد، پیک سحری، بعد از تو هم در بستر غم می توان خفت، ساقی ببین، دل پریشانم زغم گرفته، آوای خسته دلان و ده ها آهنگ دیگر، همگی بیانگر نبوغ همایون خرم در کارآهنگ سازی است.شایان ذکر است همایون خرم در ضمن تسلط در نوازندگی و بداهه نوازی، آهنگسازی خلاق و کم نظیر و در عین حال مسلط به ظرایف نظری و تئوریک موسیقی ایرانی است و از این نظر پژوهشگری با ارزش و محققی ممتاز به شمار می رود. آثار اجرایی :

برنامه های متعدد گلهای رنگارنگ، برنامه های موسیقی FM رادیو، برنامه های بداهه نوازی در رادیو، تعدادی برنامه تک نوازان با همکاری هنرمندان دیگر به صورت همنوازی؛ همچنین همنوازی با هنرمندانی مانند شادروان استاد جواد معروفی، استاد جلیل شهناز، استاد فرهنگ شریف و شادروان منصور صارمی همراه با ضرب شادروان جهانگیر ملک و شادروان امیر ناصر افتتاح.
آثار موسیقی ایشان به صورت کاست و لوح فشرده (CD) شامل همنوازی با استادان جواد معروفی، جلیل شهناز و فرهنگ شریف هم اکنون در اختیار علاقمندان است.

آثار مکتوب:

1- ردیف اول چپ کوک (نوای مهر)؛ شامل آوازها، چهارمضراب ها، قطعات و تعدادی از آهنگ ها.
2- ردیف دوم راست کوک؛ شامل تعدادی از پیش درآمدها، چهارمضراب ها و رنگ ها که هم اکنون در حال آماده سازی و چاپ است.

از فعالیت های دیگر ایشان می توان یه سخنرانی درباره موسیقی ایرانی در مراکز هنری و فرهنگی اروپا و آمریکا مانند دانشگاه UCLA، دانشگاه گیلان، دانشگاه پزشکی شیراز (درباره استاد صبا و موسیقی ایرانی)، انجمن موسیقی فارس (درباره استاد ابوالحسن صبا)، دانشگاه علامه طباطبایی (درباره مقامات موسیقی ایرانی)، فرهنگسرای ارسباران (درباره استاد علی نقی وزیری)، دانشگاه صنعتی اصفهان (درباره مشخصات موسیقی ایرانی) و سخنرانی های متعدد دیگر در تالار رودکی تهران به مناسبت های مختلف اشاره کرد

---------------------------------------------------
شاملو کاربند

تولد:1/2/1312
شاملو کاربند نوازنده و معلم ویولن و هنر را در هنرستان عالی موسیقی آموخت و بهره برده از علی تجویدی( در موسیقی ایران) و استادان ارمنی (در ویولن کلاسیک) وی سابقه طولانی کار در ارکسترهای رادیو و تلویزیون و ساخت آهنگهای مختلف دارد. از آثار وی می توان به آلبوم نوار های « آموزش ویولن و کمانچه» (کتابهای هنرستان) «ردیف ویولن استاد ابو الحسن صبا » و« چهارمضراب» و کتابهای
»قطعات و چهار مضراب ها» « ردیف و گوشه های موسیقی ایرانی » (تنظیم ویولن) اشاره کرد.

--------------------------------------------------

شاپور نیاکان

متولد:1305 وفات:15/12/1372 شاپور نیاکان نوازنده ویولن، در موسیقی خود آموخته بود. درسال های 1320تا اواسط دهه 1330 از محبوب ترین نوازندگان ویولن بود و آثارمتعددی از او با صدای روح بخش ضبط شده است و نوارهای خصوصی متعددی نیز دارد که یکی از بهترین های آنها با صدای محمد رضا شجریان است. نیاکان نیز هنرمندی دلسوخته و پاکباخته بود و استعدادی نادر که خود نیز قدر خود را نشناخت.

---------------------------------------------------

عبدالله جهان پناه

متولد:1305 وفات:8/8/1375 عبدالله جهان پناه نوازنده‌ی ویولن و نواساز
او شاگرد علیرضاخان چنگی و سرپرست ارکستر در رادیو بود. وی دارای آثاری با همکاری خوانندگان و ترانه سرایان و عضو ارکستر گل ها بود.ازآثار او می توان به مجموعه صفحه ها با ملوک ضرابی؛‌ و کتاب « ردیف استاد علی اکبر خان شهناز«تنظیم برای ویولن» که چاپ نشده است ،
-----------------------------------------------

عبدالله طالع همدانی

متولد:12/10/1293
عبد الله طالع همدانی، خواننده ، نوازنده ویولن، ادیب و ترانه سرا ، وی شاگرد تقی شایگان و بهره گرفته از هنر برادران نی داوود است. او سابقه‌ی فعالیت مطبوعاتی از اوایل دهه‌ی 1310 وساخت آثار (شعرو ترانه) برای قمر الملوک وزیری، ملوک ضرابی و… را داراست. تا اواخر دهه‌ی 1320وی دارای اشعار به زبانهای فارسی و راجی و نوارهای خصوصی محتوی آواز خوانی و ویولن نوازی است.

---------------------------------------------------

محمد بهارلو

متولد:2/1/1307
محمد بهار لو ، نوازنده و معلم برجسته ویولن در موسیقی ایران است. وی شاگرد کارل یان زوبک و محمد بحرینی پور ، با آموزشهایی از ابو الحسن صبا ، علی اکبر شهنازی و استادان دیگر بود . از آثار وی کتابهای « آموزش موسیقی ایران » برای ویولن و «شناخت فرم های موسیقی ایرانی » می باشد. وی مؤسس قدیمی ترین کلاس آموزش موسیقی در این زمان بود.


-----------------------------------------------------------------------------------------------.

هوشنگ کامکار

هوشنگ کامکار در سال 1325 در شهر سنندج به دنیا آمد، مقدمات موسیقی را نزد پدر خود استاد حسن کامکار فرا گرفت. پس از اخذ مدرک دیپلم رشته طبیعی به تهران آمد و مدت دو سال در هنرستان شبانه عالی موسیقی به تحصیل پرداخت. پس از آن به عنوان کارشناس موسیقی در سنندج مشغول به تدریس شد. او در سال 1351 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و لیسانس موسیقی را در شاخه آهنگسازی با رتبه اول، اتخاذ کرد و بلافاصله با بورس اهدایی از کشور ایتالیا مدت یک سال و نیم در کنسواتور سانتاچی چیلیای شهر رم؛ فنون کنرپوان و فوگ را آموخت.در سال 1357 مدرک فوق لیسانس خود را از دانشگاه ایالتی سانفرانسیکو و آمریکا در رشته ی تاریخ و موسیقی اخذ نمود و پس از انقلاب به ایران بازگشت و چند سالی در دانشگاه های فارابی و دانشکده ی هنرهای زیبای تهران به تدریس موسیقی مشغول شد. او مدت ده سال در دانشگاه هنر به تدریس موسیقی پرداخت و مدیریت گروه موسیقی این دانشگاه را به مدت 5 سال تا سال 1378به عهده داشت. هوشنگ کامکار از سال 1368 مدیریت موسیقی کامکارها و مدت چند سال مدیریت ارکستر سمفونیک فرهنگسرای بهمن و همچنین از سال 1376 تا کنون مدیریت هنرستان آزاد موسیقی کامکارها را در تهران به عهده دارد و علاوه بر فعالیت های فوق به کار آهنگسازی و ترجمه کتابهای موسیقی و نیز شرکت در سمینارهای خارج از کشور مبادرت ورزیده است. از هوشنگ کامکار آثار گوناگون ، به ویژه کارهای ارکسترال بر مبنای موسیقی ایرانی انتشار یافته است. جزئیات بیشتری درباره ی این آثار و سبک و هدف وی در آهنگسازی، از خود او:
سبک کار من، عبارت است از بهره گیری از کلیه تکنیک ها و فنون آهنگسازی و ارکستراسیون موسیقی کلاسیک غرب و تلفیق مناسب آن با عوامل و ویژگی های موسیقی ایران، اعم از سنتی، فولکلوریک و دیگر انواع به شیوه ای نو . این تلفیق به گونه ای است که کلیه تکنیک ، حتی عوامل موسیقی قرن بیستم نیز در خدمت بیان هویت ملی آهنگساز قرار می گیرد نه اینکه بر آن تسلط یابد ، به گونه ای که در جامعه شنونده داشته باشد و در عین حال حاوی نکات فنی و علمی باشد. آثار:
- آهنگ هایی برای سازهای ایرانی و آواز : فغان بر بط، نوای آشنایی، چند قطعه کردی و ...
- برای ارکستر سمفونیک، سازهای ایرانی، کنسرتینو برای آثار و ارکستر، سراندازان و...
- برای ارکستر سمفونیک، سازهای ایرانی، آواز گروه کر: به یاد حافظ، در گلستانه، سماع مجلسیان، شباهنگام و...
- پوئم سمفونیک کردی( برای آواز گروهی و ارکستر سمفونیک).
- موسیقی فیلم مستند« پل آزادی» کارگردان : مهدی مدنی
- تنظیم موسیقی نمایش « بینوایان» کارگردان: بهروز غریب پور( اجرا: 1375)
- نگارش کتاب: موسیقی کلاسیک و رمانتیک.
- برگردان: اصول ارکستراسیون( از ریمسکی کرساکف) فوگ و انواسیون(جان ورال)، کنترپوان مدال(دیوید بویدن): هارمونی قرن بیستم(پرسی کتی)، تکنیک ارکستراسیون( کنت کنان).


--------------------------------------------------

مهدی آذر سینا

متولد:1/6/1325
در اوایل دوره ی دبیرستان نوازندگی ویولن را شروع کرد . بعد از دبیرستان به تهران آمد و در کلاس های آزاد هنرستان موسیقی ملی شاگرد کلاس "رحمت الله بدیعی" شد. از دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته ی موسیقی فارغ التحصیل شد. موسیقی ردیف دستگاهی را در محضر " داریوش صفوت "و" نورعلی برومند" فراگرفت. نوازندگی کمانچه را نزد بهاری در دانشگاه آغاز کرد .از چهار رشته تخصصی موسیقی ،رشته" آموزش موسیقی "را برگزید و متد ارف را به طور عملی نزد دکتر سعید خدیری آموخت . سوابق و آثار:
مربی کلاسهای موسیقی کانون پرورش کودکان و نوجوانان در دوره دانشجوئی و تعلیم موسیقی با متد ارف .
موسس و مدیر کارگاه موسیقی کودکان ونوجوانان تبریز از سال 1353 تا 1359 و مربیگری کلاسهای ارف کارگاه و کلاس کمانچه .
مدرس نوازندگی کمانچه و ویولن در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تبریز در همان سالها
مدر س نوازندگی کمانچه و ویولن در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تهران از سال 59 تا 68
آهنگسازی و نوازندگی کمانچه در ارکستر موسیقی ملی تبریز در کنار غلامحسین بیگجه خانی ومحمود فرنام و احد بهجت ( نوازنده سنتور و سر پرست گروه) اجراهای متعدد با این دو استاد ( بیگجه خانی و فرنام) از جمله اجرای یک سه نوازی در جشن هنر شیراز .
آهنگسازی در فرم های ایرانی و اجرا با گروه های مختلف وبا آواز خوانی نورالدین رضوی سروستانی ,کریم صالح عظیمی و شهرام ناظری
آهنگسازی و اجرا در آلبوم کاست و CD منتشر شده : چلیپا ( تکنوازی کمانچه ) – سخن تازه
(با خوانندگی شهرام ناظزی ) آلبوم شور آفرین (کمانچه نوازی ) «سیاوشانه» با آواز علیرضا شاه محمدی( انتشارات سروش) «سیاه مشق» با آواز علیرضا شاه محمدی( موسسه مشکات و چهارگاه) –البوم« ردیف موسیقی ایران روایت برومند »( انتشارات سروش)
(کمانچه نوازی)
انتشار دو اثر با نام " صفیر سیمرغ" به صورت cd که شامل بخش هائیست از دونوازی و تکنوازی در کنسرت شفق( موسسة چهارگاه) .
سرپرستی کنسرت های متعدد در ایران و در کشور های اروپائی به اتفاق آقایان شهرام ناظری , مسعود شناسا ومحمد اخوان .
تشکیل گروه موسیقی آینه ( مسعود شناسا ، نوید افقه، عماد حنیفه، مهدی علومی ،علیرضا شاه محمدی، امیر حاج ابراهیمی، بهزاد میرلو ،و محسن حسینی) تالیفات :
کتاب « شیوه کمانچه نوازی » برای چهار دوره در یک مجلد( انتشارات سروش) ---کتاب آثاری از استاد بهاری به همراه آلبوم کمانچه نوازی خود استاد( انتشارات سروش) ---تالیف کتاب ردیف موسیقی ایران روایت برومند( انتشارات سروش) و مقاله های متعدد در موسیقی.
مدرس ردیف نوازی در رشتة موسیقی دانشگاه آزاد تهران ---بر گزاری مستر کلاس در دانشگاه هنر تهران
سمت ها و مسئولیت های جنبی :
عضو هیئت مدیره نوازندگان خانة موسیقی از بدو تاسیس خانه موسیقی در سه دوره اول
عضو شورای فرهنگستان هنر در تدوین واژه های موسیقی ایرانی
عضو شورای پژوهشکدة هنر در حوزة هنری
سخنرانی و داوری در آزمون ها وجشنواره های موسیقی مختلف در تهران و شهرستانها .
کارهای در دست انتشار :
کتابی در زمینه شعر و موسیقی و کتابی در دو جلد با نام " از متد ارف تا چهارگاه" (کتابی که با استفاده از متد ارف اموزش موسیقی برای کودکان ایرانی را به عهده می گیرد و آنها را با موسیقی اصیل ایران آشنا می کند

---------------------------------------------------
داریوش خالدی

متولد:1298 وفات:9/9/1369 داریوش خالدی نوازنده‌ی ویولن و نواساز و شاگرد ابوالحسن صبا و بهره گرفته از دیگر استادان و کار در رادیو تهران را از سال 1319 شروع کرد. دارای روش ویژه در تکنوازی ویولن و نواسازی و مؤسس «ارکسترجوانان» و همکاری با ارکستر«گل ها» که از آثار او می توان به دو دوره صفحه‌ی گرامافون پرشده در بمبئی همراه با دیگر هنرمندان، دو صفحه ی گرامافون پرشده در تهران (تکنوازی ها)، تعدادی نوار رادیویی و خصوصی و دویست آهنگ و از ترانه ها: «آمد نوبهار»(باکلام نواب صفا)‌، «آتش جان»(باکلام رهی معیری)، «انتظار»(باکلام معینی کرمانشاهی) و… را نام برد.

----------------------------------------------

سید محمد میر نقیبی

متولد:12/12/1302 سید محمد میرنقیبی نوازنده ویولن، نواساز و هنرآموخته و هنرآموز نزد ابوالحسن صبا ، با سابقه طولانی تدریس موسیقی در هنرستان موسیقی ملی و همکاری مطبوعاتی با نشریه «رنگ» و جانشین داوود پیرنیا در سرپرستی برنامه گل ها ، که از آثاراو می توان : ضبط های رادیویی و اجرای مجدد تعدادی از آهنگ ها در نوار «سکوت» ( به کوشش کوروش متی) را نام برد.

رقص به روایت دکتر عبدالحسین زرین کوب

پیش ﺍﺯ یورش اعراب
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ، ﻣﯿﺮﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..

ﺑﺎﺩ ﻣﯿﻮﺯﯾﺪ
ﺑﻪ ﺧﺮمنگاﻩ میرﯾﺨﺘﯿﻢ ﻭ ﻣﯿﺮﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..

ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻣﯿﺸﺪ
ﺟﺸﻦ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ ﻭ میرﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..

ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻣﯿﺸﺪ
ﺟﺸﻦ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﻣﯿﺮﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..

ﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺭﺍ ﺩﺭﻭ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ میرﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..

ﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ میکاﺷﺘﯿﻢ
میرﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..

ﺩﻓﻊ ﺑﻼ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﮑﻨﯿﻢ
جشن ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ..

ﻣﺎﻩ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯿﺸﺪ میرﻗﺼﯿﺪﯾﻢ..
ﻣﺎﻩ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﯿﺸﺪ میرﻗﺼﯿﺪیم..

ﺧﻼﺻﻪ ﺟﺸﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻗﺺ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ و ﺷﺎﺩﯼ..
ﺗﯿﺮﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻬﺮﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺑﺎﻧﮕﺎﻥ ﻭ ﺁﺫﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﻤﻦﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻔﻨﺪﮔﺎﻥ
ﻭ ﻓﺮﻭﺭﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ﮔﺎﻥ ﻭ ﺧﺮﺩﺍﺩﮔﺎﻥ..
ﺳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻮﺭﯼ ﻭ ﺳﺮﻭﺵ..

ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺮﮔﯽ ﮐﯿﻨﻪ ﻭ سنگدﻟﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﺳﻮﮒ ﺳﯿﺎﻭﺵ!

ﻣُﺮﺩﮔﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﻮﮔﻨﺎﻣﻪ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺑﻪ
ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺳﭙﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩ.


منبع :

تاریخ سرزمینم  از دکتر عبدالحسین زرین کوب

۱۰ نکته درباره ویولن

1-ویولن یک ساز Fretless است(بدون پرده بندی)
2- تعداد قطعات ویولن؟ ۵۸ قطعه
3- کلید ویولن= کلید سل
4- کوک ویولن از سیم زیر به بم
می (E1)، لا (A2)، ر (D3)، سل (G4)
5- محدوده ی صوتی ویولن: منظور تعداد  نتهایی که توسط این ساز میشود اجرا کرد. بم ترین نت سل و تقریبا زیرترین نت سی میباشد.
6- ساز ویولن حدودا 31 نت را از سل تا سی دارا است( البته بدون در نظر گرفتن نت های کروماتیک)
7- چند اکتاو؟ حدود ۴.۵ اکتاو
8- ویولن ساز زهی آرشه ای
9- وزن ؟حدود ۴۰۰ گرم
10- جنس چوب؟افرا/کاج/آبنوس

ویلن های مشهور جهان :

🔸1 – آندرهآ آماتی
( تاریخ ساخت : 1560 – 1570)
این ساز معتبر به سفارش چارلز نهم پادشاه فرانسه ساخته شد . نشان خانوادگی شاه در اندازه ی بزرگی
برروی صفحه پشت ویلن به همراه جملهای طلاکوب شده به چشم میخورد.
برگردان شعار حک شده بر پشت ویلن عبارت است از :
“ PIETAS ET JUSTITIA UNICO PROPUGNO ”
“ With piety and justice I go forth un armed ”
" با دینداری و عدالت من بی سلاح به پیش می روم"
ساز مذکور جزو آخرین سفارشهای فرانسه محسوب میشود . از سرنوشت آن در طول دوران انقلاب کبیر
فرانسه اطلاعی در دست نیست لیکن بعد از کشف دوباره و شناسایی آن به انگلیس منتقل شد و امروز در
تصرف دکتر آرود کورتز میباشد.

🔸2 - آنتونیو استرادیواریوس
( تاریخ ساخت : 1733)

نام ساز :ُرد
ویلنُرد یکی از دو استرادیواری بزرگ است که به نوازنده مشهور فرانسوی پیرُرد تعلق داشته است . تاریخ
1733 زمان آماده بودِن قسمتی از ویلن به نظر می رسد زیرا در یادداشت شخصِی استرادیواری تاریخ اتمام
آن 1789 قید میشود . این ساز آخرین بار در اختیار ویرتُئز بزرگ فرانسوی یوهان له وک قرار داشت . ویلن
مذکور امروز در اختیار جری کاسته لونه میباشد.

🔸 3- نیکلو آماتی
( تاریخ ساخت : 1656)

نیکولو آماتی ،فرزند هیرونیموس و نوهی پسرِی آندره آ میباشد . او در کرمونا ، از
سازندگان با قدرت ویلن بود . در تصویر ، یکی از سازهای او را میبینیم که از نادرترین آرایشها برخوردار
است . این کار به سفارش دربار فرانسه در زمان لویی چهاردهم ساخته شد . ساز مذکور در زمان انقلاب کبیر
برای مدتی مفقود گردید . بعدها این ویلن به یک اشرافزادهی روسی فروخته شد . با این همه از انقلاب
روسیه جان سالم به در برد . اکنون ویلن آماتی ، در آمریکا و در مالکیت شخصی قرار دارد.

 
🔸4 - آنتونیو استرادیواریوس
( تاریخ ساخت : 1719)

نام ساز : مناسته ریو

این ساز نام خود را از اسم نوازنده مشهور ویلن جه زوس دو مناسته ریو گرفته است
. او از این ویلن در کنسرتهای خود استفاده میکرد .

 
🔸5 - جوزف گوارنری دل جه زو
( تاریخ ساخت : 1735)
این ساز یکی از زیباترین انواع ویلنهای دل جه زو در جهان محسوب میشود . نام ساز از اسم یک
نوازندهی آماتور انگلیسی به نام سی . اچ . پلودن ، کسی که مالک سه گوارنری افسانهای
استرادیواری سحرآمیز بود ، گرفته شده است . این ساز بعدها در مالکیت نوازندهی آماتور دیگری به نام لویی
ِد گویی و سپس در اختیار دو کلکسیونر پرآوازه به نامهای بارون کنوپ و ریچارد بنت قرار گرفت . در حال
حاضر پلودن به آقای ویلیام روزن والد تعلق دارد.

 
🔸6 - آنتونیو استرادیواریوس
( تاریخ ساخت : 1677)

نام ساز :ِاسپانیش

این ساز یک نمونه ی  کمیاب از کارهای اولیه ی استرادیواری است که درآن اشکال تزئینی منبت شامل
آبنوس و عاج به چشم میخورد . این ویلن مشهور در مالکیت اله بال نوازندهی مشهور ویلن اهل نروژ در
نیمه اول قرن نوزدهم بوده است . سپس ویلِن کنسرتِی پاول کوچانسکی محسوب میشد . ساز مذکور
احتمالا با ویلن دیگری که به وسیله استرادیواری برای دربار اسپانیا ساخته شده بود و آرایشی شبیه بآن داشته ، اشتباه گرفته شده است و به همین دلیل نام اسپانیش را بر خود پذیرفته است . این ویلن
اکنون در مالکیت دکتر دونالد وی هاف قرار دارد.


 
🔸7 - جوزف گوارنری دل جه زو
( تاریخ ساخت 1735)
نام ساز : لافونت
یکی از ویرتُئزهای پیشین فرانسوی به نام چارلز لافونت ، اولین مالک این ویلن گوارنری در اوایل قرن
نوزدهم بود . در سالهای بعد ، مالکیت آن به آدولف برودسکی ، کسی که مدعی بود اولین اجرای
کنسرتوی چایکوفسکی را بر روی این ویلن عالی و باشکوه آزموده است ، تعلق می گیرد.

کوک های مختلف برای دستگاههای ایرانی(ساز ویولن- چپ کوک)

●شور:(می لا ر می- می لا می می)- (فا :سری)(نت شاهد و نت ایست:می)
●ابوعطا:(می لا می لا)-(فا :سری)-(شاهد:لا - ایست:می)
●بیات ترک:(می لا ر سل)-(فا :سری)-(شاهد و ایست:سل)
●افشاری:(می لا ر لا- می لا می لا)-(فا :سری)-(شاهد:لا - ایست : ر)
●دشتی:(می لا سی سل)-(فا : سری)-(شاهد: سی - ایست: می)
●همایون:(می لا ر فا سری - می لا می فا سری)-
(فا : سری - سل: دیز)-(شاهد : فا- ایست: ر)
●اصفهان:(می لا می لا)-(فا : سری - سل: دیز)-(شاهد و ایست :لا)
●شوشتری:(می لا می می)-(فا:سری- سل: دیز)-(شاهد و ایست: می)
●سه گاه:(می لا ر فا سری)-(سی :کرن - فا:سری)-(شاهد و ایست:می)
●چهارگاه:(می لا ر لا)-(سی:کرن - دو: دیز و می:کرن - فا: دیز)-
(شاهد و ایست: ر)
●ماهور:(می لا ر لا)-(فا و دو: دیز)-(شاهد و ایست: ر)

بمباران کوموش دفه و خواجه نفس و آتش زدن روستای سلاخ

دقیقا نود و دو سال پیش در حمله ارتش پهلوی

تخته قاپو کردن عشایر از اصطلاحات رایج در اوائل حکومت رضاخان بود و معنی آن سرکوب کردن تمامی زوایای زندگی عشایری و اسکان اجباری آنها در یک منطقه بود

رضاخان برای خلع سلاح ترکمنها اقادامات وحشیانه ای در ترکمن صحرا اجرا کرد کشتار اهالی و سوزاندن روستاها مثل آتش زدن روستای سلاخ که مردم آن نواحی را از طرف خواجه نفس به توپ بستند عده زیادی از سربازان ارتش در عملیات جنگ و گریز در فاصله میان خواجه نفس و سلاخ کشته شدند

در مدت خلع سلاح تا 1305، 5897 قبضه تفنگ های گوناگون، 80 رولور، یک قبضه مسلسل و 19284 عدد فشنگ جمع آوری گردید

در سراسر ترکمن صحرا حکومت نظامی برقرار شد در طی یک اعلامیه که پس از شکست جنبش خطاب به ترکمن ها صادر شد رفت و آمد به ترکمن صحرا را با کسب اجازه نامه مخصوص از سوی فرماندار نظامی گرگان و یا پادگان های محلی مجاز اعلام می کند

یاور عبدالله خان توماچ حاکم نظامی جعفربای در کمش تپه گردید و سرتیپ امجد به حکومت نظامی پهلوی دژ (آق قلعه فعلی) انتخاب گردید

هدف آنها تحت فشار قرار دادن ترکمن ها در پرداخت مالیات و دادن سرباز به ارتش بود
بدستور حاکم نظامی کمش تپه و گنبد و سایر نقاط ترکمن صحرا بیگاری از مردم کشیده شد

مردم نواحی کمش تپه می بایست سنگ های دیوار تاریخی قزل آلان را کنده در ساختن دوایر دولتی کمک می رساندند و در حومه گنبد به اهالی اینچه برون اعلام کردند که هر خانواده باستی 1000 عدد خشت خام تحویل حکومت بدهد!

در عرصه فرهنگ اوضاع از این هم بدتر بود رضاخان پا به پای عملیات خشونت آمیز سرکوبی مردم و غصب زمین ها برای انحراف افکار مردم مدارس نیز تاسیس کرد

کار این مدارس تدریس برنامه های ویژه ای بودند که هرگونه جلوه ملی و آگاهی های فرهنگی را بزداید در این مدارس که در واقع به یک اردوگاه نظامی بیشتر شبیه بود نونهالان ترکمن را به سخت ترین وجه شکنجه می کردند

حرف زدن به زبان مادری از بزرگترین جرائم محسوب شد پا بپای آن حکومت سعی کرد در تمامی ترکمن صحرا زبان ترکمنی را از بین ببرد

به دنبال تخته قاپو کردن ترکمن ها و سوزاندن آلاچیق خانه هایی را برای آنها در حول و حوش بندر شاه (بندر ترکمن فعلی) ساختند

غصب زمین از ناحیه ترکمن صحرای غربی آغاز گردید و چون اندازه گیری به وسیله نی انجام می گرفت این عمل اداره املاک را ترکمن ها نای لاما می گفتند

غصب زمین های گنبد و آی درویش اقدامات بعدی سرسپردگان رضاخان بود راه جدید مازندران در 19 مرداد 1304 شمسی بوسیله وزارت فوائد عامه (وزارت اقتصاد آینده) و به کمک وزارت طرق و شوارع خاتمه یافت و مورد بهره برداری قرار گرفت وجود این راه برای اقدامات نظامی که علیه ترکمن های استرآباد و دشت گرگان آغاز می شد بسیار موثر و ضروری بود

رضا شاه در 26 مرداد 1305 شخصا از طریق ترکمن صحرا و دشت گرگان وارد بجنورد شد و عده ای از اعضای پادگان مراوه تپه را به جرم ایجاد بلوا اعدام نمود

اواسط سال 1304 سرکوب ترکمن ها در منطقه استرآباد آغاز گردید در این ایام حاکم استرآباد برای استقرار امنیت صحرا تفنگچیانی از طوایف مختلف تراکمه استخدام کرده بود دسته ای از آنها که رئیس شان عطا خان نام داشت به دلایل اختلافاتی که پیش آمد به حالت قهر به همراه افراد خانواده خود از استرآباد خارج شدند ولی تفنگچیان حاکم استرآباد که در بین راه کمین کرده بودند او و عده ای از ملازمانش را به قتل رساندند این واقعه موجب شورش عده ای از ترکمن ها شد

همزمان با حکومت اردلان در استرآباد رضا شاه وارد این شهر شد وی پس از چند روز اطراق در استرآباد به هنگام مراجعت به تهران به سرتیپ زاهدی فرمانده تیپ شمال که مرکزش در رشت بود دستور داد ترکمن های منطقه استرآباد را خلع سلاح کند سپس عده ای از ترکمن ها را که در خدمت رژیم رضاشاه بودند از جمله مرجان خان و محمد آخوند از طایفه داز را به مدد طلبیدند شخص اخیر و فرزندانش از زمان رضا شاه به بعد چندین دوره نماینده ترکمن ها در مجلس بودند حمله به ترکمن صحرا با چهار ستون آغاز گردید

ستون اول به فرماندهی سرتیپ زاهدی ستون دوم به فرماندهی سرهنگ کریمی ستون سوم به فرماندهی سرهنگ علی اصغر جهان بینی و ستون چهارم به فرماندهی سرهنگ جان محمد خان

هواپیماها نیز از راه هوا از این عملیات پشتیبانی کردند غیر از این چهار ستون حسنعلی قشقایی هم با واحد تحت فرماندهی خود در عملیات شرکت داشت وی بعدها در سال 1316 با درجه سرهنگ دومی فرمانده هنگ پیاده گرگان شد

ستوان زاهدی در بندر گز مستقر گردید و سران ترکمن را فراخواند عده ای تسلیم گردیدند ولی عده ای دیگر به رهبری آنه گلدی سردار در خواجه نفس با او درگیر شدند نیروهای زاهدی بسیاری از آنها را کشتند و روستای سلاخ را به آتش کشیدند .

ستون جان محمد خان نیز از راه بجنورد حمله به ترکمن های گوگلان را آغاز نمودند در نهایت این چهار ستون 12 آبان ماه در گنبد قابوس به هم رسیدند و پیروزی شان را جشن گرفتند
خلع سلاح ترکمن ها به پایان رسید و سرتاسر ترکمن صحرا به فرماندهی سرتیپ عبدالله توماچ حکومت نظامی اعلام گردید

توماچ بعدها وکیل مجلس شد رفت و آمد در ترکمن صحرا از این تاریخ به بعد می باید با اجازه فرماندهی نظامی استرآباد انجام می گرفت در آق قلا سرتیپ امجد فرمانده نظامی شد تاسیس تلفن مغناطیسی در همین سال در استرآباد برای عملیات بسیار مفید واقع گردید

ریشه تاریخی سرکوب ترکمنها را باید از زمان عقد قرارداد آخال (1881) جستجو کرد زیرا پس از این قرارداد کمیسریای روس در گنبد قابوس مستقر شدند و در سرکوب ترکمن های دشت
گرگان از دولت قاجار حمایت کردند

بعدها اختلاف بین دو طایفه بزرگ ترکمن یعنی جعفربای و آتابای و تزلزل رهبران ترکمن از جمله عثمان آخوند موجب موفقیت رضاشاه در سرکوب آنها گردید ترکمن ها با بهره گیری از سستی و عدم تحرک مقامات استرآباد روستاهای ایرانی را مورد تاخت و تاز قرار می دادند مردم آنجا را اسیر می کردند و دامهایشان را می بردند

بارها این حملات ترکمن ها با یاری و با پشتیبانی حکومت های ایران انجام گرفته بود که با ترکمن ها زبان یکی کرده و بخش معینی از اموال تاراجی را می گرفتند از جمله بخش معینی از اموالی که ترکمن های گوگلان تاراج می کردند همواره نصیب حکمران بجنورد می شد اما کلانتر کردها که در منطقه گوگلان می زیست بنابر گزارش برجه خان کلانتر قبیله جعفربای به رئیس کراسنودسک یک پنجم شترهای تاراج شده را می گرفت و ترکمن ها را به تاراج تحریک می کرد و به گوگلان ها یادآور می شد که آنها نباید بترسند و آزادانه باید غارت و تاراج کنند و خود او مسئول همه چیز است!

منبع؛ ارکانا تورکمن