داستان کفش کهنه

استادی با شاگردش از باغى میگذشت.
چشمشان به یک کفش کهنه افتاد شاگرد گفت گمان میکنم این کفشهای کارگرى است که در این باغ کار میکند بیا با پنهان کردن کفشها عکس العمل کارگر را ببینیم و بعد کفشها را پس بدهیم و کمى شاد شویم.
 استاد گفت چرا براى خنده خود او را ناراحت کنیم بیا کارى که میگویم انجام بده و عکس العملش را ببین... مقدارى پول درون ان قرار بده... شاگرد هم پذیرفت و بعد از قرار دادن پول ، مخفى شدند کارگر براى تعویض لباس به وسائل خود مراجعه کرد و همینکه پا درون کفش گذاشت متوجه شیئى درون کفش شد و بعد از وارسى ،پول ها را دید با گریه ،فریاد زد خدایا شکرت .... خدایی که هیچ وقت بندگانت را فراموش نمیکنى.
 میدانى که همسر مریض و فرزندان گرسنه دارم و در این فکر بودم که امروز با دست خالى و با چه رویی به نزد انها باز گردم و همینطور اشک میریخت.
 استاد به شاگردش گفت همیشه سعى کن براى خوشحالیت ببخشى نه بستانی.

در مقابل یک فرد معلول با سرعت کم راه بروید.
در مقابل مادری که فرزندش رو از دست داده بچه تون رو نبوسید.
در مقابل یک فرد مجرد از عشقتون نگید.
در برابر کسی که نداره از داشته هاتون مغرورانه حرف نزنید.
هیچگاه فراموش نکنیم که هیچکس بر دیگری برتری ندارد،
مگر به " فهم و شعور "
مگر به " درک و ادب "

مهربانان …
آدمی فقط در یک صورت حق دارد به دیگران از بالا نگاه کند و آن هنگامی است که بخواهد دست کسی را که بر زمین افتاده را بگیرد و او را بلند کند !

وقتی عزت نفس داری

وقتی عزت نفس داری

کینه نمی ورزی،
همه را به یک اندازه دوست داری،
خجالت نمی کشی،
خود را باور داری،
خشمگین نمیشوِی و  همیشه مهربان هستی.....

"انسان صاحب عزت نفس"
حرص نمی خورد،
همه چیز را کافی می داند،
حسد نمی ورزد و خود را لایق می داند...

"کسی که عزت نفس دارد"
نیازی به رقص و پایکوبی و تظاهر به خوشی ندارد،زیرا شادکامی را در درون خویش می جوید و می یابد...

"عزت نفس" باعث می شود
برای بزرگداشت خود احتیاج به تحقیر دیگران نداشته باشید، زیرا خوب می دانید که هر انسان تحفه الهی است...

"انسان صاحب عزت نفس"
همه را دوست خواهد داشت و به همه مهر خواهد ورزید...

قسمتی از دعای جوشن الکبیر بصورت شعر :

خود را به خدا بسپار،
وقتی که دلت تنگ است
وقتی که صداقتها ،
آلوده به صد رنگ است
خود را به خدا بسپار،
چون اوست که بی رنگ است
چون وادی عشق است او،
چون دور ز نیرنگ است

خود را به خدا بسپار ،
 آن لحظه که تنهایی
آن لحظه که دل دارد ،
از تو طلب یاری
خود را به خدا بسپار ،
 همراه سراسر اوست
دیگر تو چه میخواهی ؟!
بهر طلبت از دوست

خود را به خدا بسپار،
 آن لحظه که گریانی
آن لحظه که از غمها ،
 بی تابی و حیرانی
خود را به خدا بسپار،
 چون اوست نوازشگر
چون ناز تو میخواهد ،
 او را ز درون بنگر
خود را به خدا بسپار

چقدر این مطلب خواندنیست

گویند :
درعصر سلیمان نبى،پرنده اى براى نوشیدن آب بسمت برکه اى پرواز کرد،اما چند کودک را بر سر برکه دید،پس آنقدر انتظار کشید تا کودکان از آن برکه متفرق شدند.
همینکه قصد فرود بسوى برکه را کرد،این بار مردى را با محاسن بلند و آراسته دید که براى نوشیدن آب به ان برکه مراجعه نمود.
پرنده با خود اندیشید که این مردى باوقار و نیکوست و از سوى او آزارى بمن متصور نیست. پس نزدیک شد ولی آن مرد سنگى بسویش پرتاب کرد و چشم پرنده معیوب و نابینا شد. شکایت نزد سلیمان برد. پیامبر آن مرد را احضار کرد محاکمه و به قصاص محکوم نمود و دستور به کور کردن چشم داد. آن پرنده به حکم صادره اعتراض کرد و گفت :
"چشم این مرد هیچ آزارى به من نرسانده ، بلکه ریش او بود که مرا فریب داد! و گمان بردم که ازسوى او ایمنم پس به عدالت نزدیکتر است اگر محاسنش را بتراشید تا دیگران مثل من فریب ریش او را نخورند".

« علامه دهخدا »

این است رمز عبودیت

* از ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﯾﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺗﮑﻠّﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.

* ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﺍﺯ ﻣﺰّﻩ ﯼ ﻏﺬﺍﯼ ﺗﺎﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﻼً ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

* ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﻫﻤﺪﻡ، ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺯﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

* از ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

* ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺎﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﭽّﻪ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻣّﺎ ﻋﻘﯿﻢ ﺍﺳﺖ.

* ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻧﺎﻟﯿﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﯾﺪ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﺍ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻃﯽ ﮐﻨﺪ.

* ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺷﻐﻞ ﺗﺎﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮﯾﺪ،ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ،ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﯿﮑﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ،فکر کنید

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ ...    ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬّﺕ ﺑﺒﺮﯾﺪ ...      ﺁﻧﺮﺍ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ، ...       ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺵ ﺩﻫﯿﺪ.



این است رمز عبودیت

خدایم

خدایم
 تو زیباترین " ﺣﻀﻮﺭ " ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﯽ
ﻭ ﻣﻦ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﺁﻏﻮش پر مهرت ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ و تنها در آنجا آرامم...

ﺧﻮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ؛ ﺑﻪ ﺁﺑﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ
ﺑﻪ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯿـﺸﻤﺎﺭﺕ
 ﺑﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭتمندانه ات

ﺧﻮ  ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ
 ﺑﻮﯾﯿﺪﻥ ﮔﻠـــﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﯽ
و من حس عاشقانه ی تو را درک میکنم
شکوفه تازه ی روی درختان
ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ می دﻫﯽ
باران زیبایی که عاشقانگی را تمام می کند...

 ﺧﺪﺍﯾﺎ ! ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ، ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻟﻪ  ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﻧﻪ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ براﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻭﻧﻪ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎ
 
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻋﻠﻔﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻥ ﻣﻌﻨﯽ پـﯿﺪﺍ می کنند.

ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺑﺎﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ، ﺯﻧﺪﮔﯽ پـﯿﺪﺍ می کنند. ﻭﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ

ﭘﺲ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ پـﺬﯾﺮﺍ ﺑﺎﺵ ﻭ
 ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ پـﯿﺶ ﺩﺭ آﻥ ﺟﺎﯼ ده

میخواهم دلم جایگاه تو باشد پر از تو و خالی از غیر ....
بهتر ز تو نیست ....
دریاب مرا                    

آدم سالم کیست؟

آدمی که با خودش و با آدمهاى اطرافش در حال جنگ و ستیز نیست،
نتیجتاً حضورش به آدم انرژى میدهد.
بیشتر از اینکه انتقادگر باشد، مشوق است!
بیشتر از اینکه منفى باشد، مثبت است!
بیشتر از اینکه متکبر باشد، متواضع است!
بیشتر از اینکه بخواهد خودنمایى کند،
دوست دارد در یک فضاى اشتراکى، دیگران را ببیند و
همینطور خودش هم دیده شود!
با آدم سالم، شما بهترین بخش وجودتان بیرون میاد،
آدم سالم زیباییها را میبیند و به زبان میاورد!
آدم سالم خوش خلق هست، مزاح و طنز خوبى داره!
آدم سالم همانی است که میبینید، فى البداهه است!
خلاقیت دارد، برخوردش محترمانه است،
حرمت شما حفظ میشود،
میتوانید به او اعتماد کنید، احساس امنیت کنید!
آدم سالم کنترل نیاز ندارد، تحقیر نیازندارد ، تسلط نیاز ندارد!
آدم سالم با مجموعه رفتارهایش
به شما احساسى را میدهد که در حقیقت شما خود را مثبت تر و بهتر از آنی که هستید؛ میبینید

آدم سالم همیشه در حال کمک و مشارکت توانایی هایش با دیگران است

مادری از عالمی پرسید:

خواب بچه هایم بسیار سنگین است، بخاطر همین نمی توانم برای نماز صبح بیدارشان کنم، حالا باید چکار کنم؟

عالم گفت:
اگر کولر اتاق آتش بگیرد و جانشان در خطر باشد چکار می کنی؟

زن گفت: آنها را بیدار خواهم کرد!!

عالم گفت:
ولی خوابشان سنگین است چگونه بیدارشان می کنی؟!!

زن گفت:
بخدا قسم هرطور شده بیدارشان می کنم حتی اگر شده آنها را کشان کشان از اتاق خارج کنم..

عالم گفت:
همینطور که برای نجاتشان از آتش دنیا این کار را می کنی پس بخاطر نجاتشان از آتش جهنم نیز چنین کن.

شعری از کریم قربان نفس با ترجمه ی فارسی

برگی

بودونیأدن یاغشئ آدام اؤتنده
غئیئلیارئن بیر یئلدئزئنگ ییتننه
ییتیأریاش یئلدئزلارغاررئ یئلدئزلار
اینگ گرک یئلدئزلارسایرئ یئلدئزلار
تیرکشیپ،تیرکشیپ،ییتیأرلر اولار
آرزوولارئ بیلن اؤتیأرلر اولار
بیزدیریلربولسا حاسراتا چوموپ
اولارئنگ جسدین غایدیارئس گؤموپ
شوماحال دینگه بیرجسد گؤمولمأن
تونلاپ ،تونلاپ آرزوو گؤمولیأر
بوگون غئیئلیارئن ینه بیرزادا
اولاربیلن دم آلئپ بیردونیأده
گؤرسم ـ ده جاهانئنگ گوندیزـ گیجه سین،
ایچسم ـ ده دورموشئنگ آجئ سویجوسین،
یورگیمده یاتان سؤیگیمینگ بارئن
اولارا دیری کأ غووشورماندئرئن.
اولارچونگ سؤیگیمی بیلمأن گیدیپ دیر،
اینگ اولئ آلغئسئن آلمان گیدیپ دیر.
یاتئر یورگیمده اومماسئز سؤیگی
اونئ یئل گچدیکچه گؤترمک گؤرگی
سبأبی منگکی دأل،باشغانگقئ اولار
غووشمالئ قالبا غووشماندئرلار.
گرشیمده بیرگیدن آمانات یوک بار
من ـ اؤلأ برگی دار
حووپلئ گونأکأر

===========================
هنگامی که انسانی پاک ونیک ازدنیا می رودازاین که یک ستاره غروب می کند
بسیارمتأثرمی شوم واحساسم جریحه دارمی شود.ستاره های کوچک وبزرگ وارزشمندوسایرستاره ها.آن ها پشت سرهم غروب می کنندوباغروب آن هاآرزوهایشان نیزمحومی گردد.ماانسان های زنده نیزباغم وحسرت آن هارابه  خاک می سپاریم وباآن هاوداع می کنیم. درآن زمان ماتنها یک جسدرابه خاک
نسپرده ایم بلکه خروارهاآرزورانیزراهی خاک کرده ایم.
من امروزبسیارمتأثرومتأسفم ازاین که زمان زیادی باآن هابوده ام وشب رابه روز و روزرا به شب رسانده ام وهمراه آنان تلخی ها وشیرینی های زندگی راچشیده ام ولی نتوانسته ام تمامی عشق ومحبتی راکه
درقلبم نسبت به آن ها وجودداشته تقدیمشان کنم.آری آن هابه عمق محبت وعشق من نسبت به خودشان واقف نشدند.حال این احساسات درقلبم سنگینی می کنندوهرچه قدرکه زمان می گذرد

حمل آن هابرایم دشوارترمی شود،چون
که آن احساسات متعلق به آن ستاره ها
بوده اندکه درانتقال آن هاناتوان بوده ام.اکنون این بارامانت روی شانه هایم باقی مانده اندومن درافسوس این که
نتوانستم آن هارابه صاحبانشان برسانم و
ازاین جهت سخت احساس گناه می کنم وخودرا مدیون آن ها می دانم.

ترجمه ی شعر"برگی"کریم قربان نفس
ترجمه شده توسط ـ احمدنیازی

داستان کوتاه

زنی نازا پیش پیامبر زمانش میرود و میگوید از خدا فرزندی صالح برایم بخواه.
پیامبر وقتی دعا میکند و وحی میرسد او را نازا خلق کردم.
زن میگوید خدا رحیم است و میرود.
سال بعد باز تکرار میشود و باز وحی می آید نازا و عقیم است.زن اینبار نیز به آسمان نگاه میکند و میرود.
سال سوم پیامبر وقت زن را با کودکی در آغوش میبیند.
با تعجب از خدا میپرسد :بارالها،چگونه کودکی دارد اوکه نازا خلق شده بود!!!؟
وحی میرسد:هر بار گفتم عقیم است ،او باور نکرد و مرا رحیم خواند. رحمتم بر سرنوشتش پیشی گرفت.

چه خوب بود اگر غم ها را در برابر رحمت الهی باور نمی کردیم...
توکلت علی الله
با دعا سرنوشت تغییر میکند...
از رحمت الهی ناامید نشوید اینقدر به درگاهی الهی بزنید تا در باز شود....

این نوشته رو خیلی دوست دارم...
میان آرزوی تو و معجزه خداوند، دیواری است به نام اعتماد.
پس اگر دوست داری به آرزویت برسی با تمام وجود به او اعتماد کن.
هیچ کودکی نگران وعده بعدی غذایش نیست
زیرا به مهربانی مادرش ایمان دارد.
ایکاش ایمانی از جنس کودکانه داشته باشیم به خدا...