گناهی بدتر از غیبت نیست

بازگو کردن ویژگی‌هایی از افراد که آنان راضی نیستند آن ویژگی‌ها، در غیاب آنها بازگو شود.

 

یکی از مصائب امت، این است که گاهی مشاهده می‌شود، شخصی غیبت برادر مسلمانش را می‌کند، اما نه بدین‌خاطر که وی، فلان عیبب یا نقص را داشته یا فلان گناه را مرتکب شده است؛ بلکه تنها به خاطر وجود یک سری عادات و آداب و رسوم در فرد یا بدین علت که از فلان کار یا عادت وی خوشش نیامده، به غیبت از وی می‌پردازد.

به عنوان مثال گاه اتفاق می‌افتد که فردی، برادر مسلمانش را به همراه چند نفر دیگر برای صرف غذا به خانه‌اش دعوت می‌کند. شخصی دیگر که انتظار داشته‌، او نیز جزو دعوت‌شدگان باشد، به خرده‌ گرفتن از میزبان و غیبت از وی می‌پردازد.

بدون تردید چنین رویکردی، برخاسته از جهل و نادانی فرد نسبت به مسایل دینی است. به کدامین دلیل میزبان  هر بار که میهمانی می‌دهد، حتماً باید این آقا را نیز دعوت نماید؟!

تنها عاملی که فرد را به این توقع و عمل نادرست وا می‌دارد، خواسته‌های نفسانی است؛ دلایل فراوانی، بر حرمت این کار دلالت دارد.

با کمال تأسف چه بسا یک شخص، با آنکه عملی نیکو و مورد تحسین شرع مقدس انجام می‌دهد، بسیاری به غیبت از وی می‌پردازند. به عنوان مثال گاهی یک فرد ثروتمند، از روی تواضع و فروتنی، لباسهای معمولی می‌پوشد؛ اما افراد جاهل با مشاهده‌ی این فرد، او را مسخره می‌کنند و به این و آن می‌گویند: این بخیل را بنگرید! نگاه کنید که خویشتن را از زیباییهای دنیوی محروم کرده است! به او نگاه کنید که با این کار خود، دین ما را از بین برده و مردم را از دین بیزار کرده است!

جای بسی تعجب است! مگر این افراد نشنیده‌اند که رسول‌ گرامی اسلام فرموده است: (من ترک اللباس تواضعاً‌ لله وهو یقدر علیه؛ دعاه الله یوم القیامة على رؤوس الخلائق حتى یخیّر من أی حلل الإیمان شاء یلبسها). یعنی: «هر آنکس که جهت تواضع، برای (رضای) خداوند و با وجود استطاعت، از پوشیدن لباسها(ی فاخر و آنچنانی) صرف نظر کند، خداوند، در روز قیامت او را در انظار تمام خلایق فرا می‌خواند تا هر آنچه از لباسهای فاخر که برای اهل ایمان درنظر گرفته شده، (به سلیقه‌ی) خود انتخاب کند و بپوشد».

در حقیقت ما باید چنین شخصی را که به خاطر خدا، تواضع و فروتنی در پیش گرفته و از اخلاق نیکو برخوردار است، برای رضای خداوند متعال دوست داشته باشیم.

همچنین باید با مشاهده‌ی چنین فردی، قبل از هر چیز به دلیل کاری که کرده، توجه کنیم و آنگاه به تفکر و تدبر در مورد فعل او بپردازیم. واقعاً آیا برای ما حلال است که این سخنان زشت را درباره‌اش بگوییم؟

آیا برای ما جایز است که در مورد او بگوییم: «او، دین ما را از بین برده و سیمای زشتی از دین نشان داده است؟!

خداوند سبحان همین فرد را در روز قیامت و در انظار خلایق خویش فرا می‌خواند و به او حق انتخاب می‌دهد تا از بهترین لباسهای بهشتی، بپوشد.

ای غیبت‌کنند‌گان! آیا هیچ فکر کرده‌اید که حال خودتان در روز قیامت چگونه خواهد بود؟! شما غیبت مؤمنی را کرده و گوشت او را خورده‌اید. (لذا در آن روز) پشیمان، وحشت‌زده و بدهکار خواهید بود و باید با بخشیدن نیکیهای خویش به کسی که غیبتش را کرده‌اید، دَین خود را ادا کنید.

خداوند متعال می‌فرماید:

«برخی از شما، از برخی دیگر غیبت نکنند؛ آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌ی خود را بخورد؟ به یقین همه‌ی شما، از مرده‌خواری بدتان می‌آید (و از آن بیزارید؛ غیبت نیز چنین است و از آن بپرهیزید و) از خدا بترسید؛ بی‌گمان خداوند، بس توبه‌پذیر و مهربان است».