علائم ایسکمی قلب

هنگامی که بیماری عروق کرونر و دیگر شرایطی که در جریان خون به قلب تأثیر می‌گذارد اکسیژن برای مدت زمان طولانی به قلب نمی‌رسد،ایسکمی قلبی رخ میدهد.
 ایسکمی اصطلاح پزشکی برای قطع موقت جریان خون است، در بیماری‌های ایسکمیک قلب وقفه موقتی است. ایسکمی قلبی هنگامی رخ می‌دهد که عروق کرونر قادر به تأمین نیاز اکسیژن به قلب نیست.
بیماری‌های ایسکمیک قلب، بیماری‌هایی هستند که ناشی از کاهش خون ‌رسانی به عضله قلب (میوکارد) و ایسکمی آن می‌باشند. این بیماری‌ها اغلب ناشی از انسداد عروق کرونر مثلاً در اثر آترواسکلروزیس می‌باشند.


علائم :
در مراحل اولیه این بیماری ممکن است بی علامت باشد و فقط در معاینه یا اکوکاردیوگرافی قلبی کشف شود. بیمار یابی در این مرحله عمدتاً محدود به بیماران در ریسک کاردیومیوپاتی که تحت بررسی قرار می‌گیرند است (مثل بیماران باسابقه خانوادگی نارسایی قلب، بیماران مبتلا به فشارخون بالای مزمن، بیماران دیابتی و تیروئیدی، وجود آریتمی و…).
به تدریج با پیشرفت بیماری، علائم نارسایی قلب ظاهر می‌شود. این علائم شامل موارد زیراست:
- احساس تنگی نفس در زمان فعالیت و در موارد شدیدتر بیماری در زمان استراحت، در موارد شدیدتر سرفه خشک مکرر، گاهی همراه با خلط خونی یا کف دار.
ادم (تورم) ناحیه ساق و مچ پا و تورم شکم (در کاردیومیوپاتی پیشرفته با درگیری سمت راست قلب) احساس خستگی و ضعف عمومی، سرگیجه، بی‌حالی.
- تپش قلب و ضربان نامنظم قلب، کاهش اشتها، کاهش میل جنسی

درمان ایسکمی قلب

- مصرف مهارکننده ‌هاى آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین مثل کاپتوپریل و انالاپریل.
- در صورت عدم تحمل مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (Angiotensin Receptor Blocker) یا ترکیب هیدرالازین به علاوه ایزوسوربید تجویز می‌شود.
- بتابلوکرها : مثل کارودیلول Carvedilole، متوپرولول Metoprolol یا متورال.
- در بیماران دچار نارسایی سیستولى قلب علامت ‌دار که علائم آن‌ها با درمان‌های قبلی بهبود نیافته یا در صورت وجود آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی همزمان، به مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلوکرها