سخنان دانشمندان و بزرگان مسلمان و غیر مسلمان درباره امام حسین (علیه السلام)

توماس کارلایل (فیلسوف ومورخ انگلیسی) : بهترین درسی که از واقعه کربلا می‌گیریم، این است که حسین و یارانش، ایمان استوار به خدا داشتند.
پروفسورادوارد براون (شرق‌شناس انگلیسی) : آیا قلبی پیدا می‌شود که وقتی درباره کربلا سخن می‌شنود، آغشته به حزن و اندوه نشود؟یادآوری واقعه کربلا که در آن سبط رسول بعد از تحمل آزار و عطش به شهادت رسید کافی است تا در سردترین و سست‌ترین افراد اثر گذارد. و حتی کسانی را که به امور حماسی و حزن‌آور اعتنا و توجهی ندارند به خود آورده و روح آنان را به درجات کمال بالا برد، به حدی که درد و مرگ بر آنان چیزی بی‌ارزش و سست شود.
موریس دوکبری (اندیشمند فرانسوی) : بیایید ما هم از زیردستی یزیدیان به نوعی خلاصی یابیم و مرگ باعزت را بر زندگی باذلت ترجیح دهیم، زیرا مرگ باعزت و شرافت بهتر از زندگی باذلت است.
پروفسورماربین (فیلسوف و خاورشناس آلمانی) : من معتقدم که رمز بقا و پیشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حسین (ع) و آن رویدادهای غم‌انگیز می‌باشد
بولس سلامه (نویسنده و شاعر مسیحی لبنانی) : شب‌هایی که بیدار بودم یک بار برای مدتی طولانی به جهت علاقه‌ای که به آن دو بزرگوار – امام علی و امام حسین(ع) – داشتم، گریستم سپس شعر علی و حسین را سرودم. 
عباس محمود عقاد (نویسنده و ادیب مصری) : جنبش حسین، یکی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است که تاکنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پدیدار گشته است .
گابریل آنگری (نویسنده فرانسوی) : آرامگاه حسین در کربلا بعد از کعبه، بدون تردید دومین زیارتگاه مسلمانان است. جنایت کربلا وحشت‌انگیز و غیرانسانی بود.
عبدالرحمن شرقاوی (نویسنده مصری) : حسین(ع)، شهید راه دین و آزادگی است. نه تنها شیعه باید به نام حسین ببالد، بلکه تمام آزادمردان دنیا باید به این نام شریف افتخار کنند.
ابن ابی الحدید (دانشمند و شاعر  و فقیه شافعی عراقی) : مانند حسین چه کسی را سراغ دارید؟ به راستی این مرد مافوق بشر کیست که لحظه‌ای پستی را نمی‌پذیرد و با اختیار خود در برابر ستمگران سر تعظیم فرود نمی‌آورد.
گیبون مورخ انگلیسی  می‌نویسد: با آنکه مدتی از واقعه کربلا گذشته و ما هم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، مع ذلک مَشقّات و مشکلاتی که امام حسین تحمّل نمود احساسات سنگدل‌ترین خواننده را برمی‌انگیزد، چنان که یک نوع عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می یابد.
مورخ انگلیسی و عضو پارلمان این کشور در جلد پنجم بزرگترین اثر خود با نام «انحطاط و سقوط امپراتوری رم» می‌نویسد : تراژدی شهادت حسین در زمانی دور و آب‌ وهوایی دور از تصور، احساسات سنگدل‌ترین خواننده را نیز برمی‌انگیزد.
چارلزدیکنز : نویسنده معروف انگلیسی در مورد امام حسین(ع) می‌گوید : اگر حسین برای رسیدن به خواسته‌های دنیوی جنگید، چرا خواهر، همسر و کودکان خود را همراه برد. این همراهی گواه آن است که حسین تنها برای اسلام شهید شد.

طه حسین (دانشمند و ادیب مصری): حسین (علیه‌السلام)، برای به دست آوردن فرصت و از سرگرفتن جهاد، در آتش شوق می‌سوخت. او زبان را درباره معاویه و عمالش آزاد کرد، تا به حدی که معاویه تهدیدش نمود. اما حسین، حزب خود را وادار کرد که در طرفداری حق سختگیر باشند.

عبدالحمید جوده السحار (نویسنده مصری): حسین (علیه‌السلام) نمی‌توانست با یزید بیعت کند و به حکومت او تن بدهد، زیرا در آن صورت، بر فسق و فجور، صحه می‌گذاشت و ارکان ظلم و طغیان را محکم می‌کرد و بر فرمانروایی باطل تمکین می‌نمود. امام حسین به این کارها راضی نمی‌شد، گرچه اهل و عیالش به اسارت افتند و خود و یارانش کشته شوند.

علامه طنطاوی (دانشمند و فیلسوف مصری): (داستان حسینی) عشق آزادگان را به فداکاری در راه خدا بر می‌انگیزد و استقبال مرگ را بهترین آرزوها به شمار می‌آورد، چندانکه بر شتاب به قربانگاه، بر یکدیگر پیشی جویند.

العبیدی (مفتی موصل): فاجعه کربلا در تاریخ بشر نادره‌ای است، همچنان که مسببین آن نیز نادره‌اند… حسین بن علی (علیهماالسلام) سنت دفاع از حق مظلوم و مصالح عموم را بنا بر فرمان خداوند در قرآن به زبان پیامبر اکرم وظیفه خویش دید و از اقدام به آن تسامحی نورزید. هستی خود را در آن قربانگاه بزرگ فدا کرد و بدین سبب نزد پروردگار، «سرور شهیدان» محسوب شد و در تاریخ ایام، «پیشوای اصلاح طلبان» به شمار رفت. آری، به آنچه خواسته بود و بلکه برتر از آن، کامیاب گردید.

دکتر علی شریعتی:حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است.