داستانی زیبا و آموزنده

بزرگی تعریف می کرد که  روزی ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ، ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮﯼ ﺷﺪم.
ﺩﯾﺪﻡ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ.
ﻏﺮﻭﺏ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ خانه شان نزدیک ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺯﺩ و گفت: ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻨﻢ ﺩﺭ ﺭا باز ﮐﻦ.
مادر: باز ﻧﻤﯿکنم.
- ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭ؟!
چونکه هرشب دیر میای خانه با لباس های کثیف و پاره که هی باید بشورم و بدوزم ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ...
- ﺩﺭ را باز ﮐﻦ شب است ﻣﺎﺩﺭ ...

ﻫﺮ ﭼﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﮑﺮﺩ.

 پیش ﺭﻓﺘﻢ ... ﺩﺭ را ﺯﺩﻡ ...
- ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺭا باز ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ...
ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ را باز ﮐﺮﺩ.

ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺭا ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯽ ﺭاه ﻧﻤﯿﺪﯼ؟
ﮔﻔﺖ: آﻗﺎ خسته ام ﮐﺮﺩﻩ .. ﺍﺯ ﺑﺲ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﯾﺮ ﻣﯿﺎید خانه ...

ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ : ﻗﻮﻝ میدی دیگه شب ها ﺩﯾﺮ ﻧﯿﺎیی خانه؟ لباست را آلوده ﻧﮑﻨﯽ؟
ﮔﻔﺖ: بلی ...
ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮﻭ خانه ...
ﺑﭽﻪ ﺭﻓﺖ داخل خانه ...
ﺻﺒﺢ ﮐﻪ آمدم در کنار میدان منتظر شدم ... ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺭ آن خانه ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ... ﺑﭽﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ بیرون آمد چیزی ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭش آورد و ﺭﻓﺖ ﺑﺎ ﺭفیق هایش بازى ...!
ﯾﺎﺩﺵ ﺭﻓﺖ ﺩﯾﺸﺐ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،  دوباره ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺎﺯﯼ کرد...
ﻏﺮﻭﺏ به رفیقش محمد گفت ﻣﻦ ﺑﯿﺎیم خانه تان ﺍﻣﺸﺐ؟
ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮔﻔﺖ: نه رفیق ، پدرم من هم ﺭﺍه نمیده، ﺑﻪ ﺯﻭﺭ خودم را هم راه میده !
ﺑﻪ آن ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ :ﺣﺴﯿﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻦ ﺑﯿﺎیم خانه تان؟
ﮔﻔﺖ نه نکنه ﻣﯿﺨﻮﺍهی مادرم من را ﺑﮑﺸﻪ؟!
هیچ کس ﺑﭽﻪ ﯼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺭا به خانه اش نمی برد ..!

ﺑﺎ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺗﺮﺱ یک ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﺭ خانه ﻣﺎﺩﺭﺵ ...
ﺭﻓﺖ طرف خانه... ﭼﯿﮑﺎﺭ کند ﺭﺍﻫﯽ ﺩﯾﮕر ﻧﺪﺍﺭﻩ?!?!
ﻫﺮ ﭼﯽ ﺩﺭ ﺯﺩ ... ﻣﺎﺩﺭ اصلاً ﭘﺸﺖ ﺩﺭ نیامد ...
این ﺻﺤﻨﻪ من را ﺁﺗش ﺯﺩ ... ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﻻی ﭘﺸﺖ بام ... ﺍﺯ آن بالا گریه میکند و ﺑﭽﻪ در پایین ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨد ..

ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍی ﺑﭽﻪ .. ﺑﭽﻪ ﺑﺮﺍی ﺧﺎﻧﻪ ..

ﺑﭽﻪ نمیداند ﻣﺎﺩﺭ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻩ ..
ﭼﯿﮑﺎﺭﺵ ﮐﻨد بلاخره وقتى آدم نمیشه ؟!! ..
ﺩﯾﺪﻡ، ﺑﭽﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﮑﻤﺶ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ .. صورتش را روی خاک گذاشته
او ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ به ناله ﺯﺩﻥ ...

ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺭا ﺩﯾﺪ. نتوانست ﺗﺤﻤﻞ کند..
ﺩﻭﯾﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺩﺭ ﺭا باز ﮐﺮﺩ .. ﺑﭽﻪ ﺭا ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ .. ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺭا ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ...
ﺑﭽﻪ ﮐﻪ کمی ﺁﺭام ﺷﺪ ..
ﮔﻔﺖ :ﻣﺎﺩﺭ؟
ﮔﻔﺖ : ﺟﺎﻧﻢ ...
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ یک ﭼﯿﺰﯼ ﺭا
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ..
ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﺩﺭ ﭼﯽ ﺭا ﻓﻬﻤﯿﺪﯼ؟!!
ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﯾﺮ آمدم خانه، به من غذا نده.. ﺷﻼﻗﻢ ﺑﺰﻥ .. ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﻣﺤﺮﻭﻣﻢ ﮐﻦ .. ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ، ﺩﯾﮕﻪ دروازه را به رویم ﻧﺒﻨﺪ ..

ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ خانه ؛ خانه ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ...

و اما شرح داستان:

ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺭا ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﺎ ﻧﺒﻨﺪ.
ﻣﺎها چقدر گنه کاریم!
ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﯾﻢ ، ﭘﺎﮎ ﺷﺪﯾﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺒﺢ رفتیم ﺑﻪ ﺧﺎﮐﯽ بازی و کثافت کاری.
الهی ﻓﻬﻢ ﺍین را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ!
ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ
الهی ما را جز به خودت محتاج دیگران نکن ...
الهی ﻧﮕﺬﺍﺭ بعد از اینکه سرم را داخل ﻗﺒﺮ گذاشتیم ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ...

الهی میدانی ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺁﺗﺶ براى بندگانت حسرت است ما را محفوظ بگردان ...!