توصیه های روبرت شومان به هنرجویان موسیقی
* گوش خود را تربیت کن. این از همه مهمتر است از سنین نوجوانی سعی کن تونالیته ها و صداها را تشیخص بدهی. به صدای زنگوله، برخورد دو شیشه و آواز پرنده گوش بده، هر کدام چه صدایی دارد.
* قطعه را نه فقط انگشتانت باید بلد باشند بلکه تو باید بتوانی آن را بدون ساز برای خودت بخوانی.
* سعی کن حتی اگر وسعت صدای کمی داری، قطعه را بدون کمک ساز دشیفر کنی (بخوانی) با این کار گوش تو دقیق تر می شود. اما اگر صدای خوبی داری یک لحظه هم صبر نکن، آن را تربیت کن و مثل هدیه با ارزش آسمانی بدان.
* تو باید تا جایی پیشرفت کنی که وقتی موسیقی را با چشم مرور می کنی آن را بفهمی!
* از کودکی به صدا و کاراکتر سازهای مختلف توجه کن، سعی کن رنگ صدایی خاص هر کدام در حافظه شنوایی ات نقش ببندد.
* گام و تمرین دست را ضمیمه کارت کن. خیلی ها فکر می کنند که باتمرین گام و آرپژ می شود همه چیز رابه دست آورد و تا سنین پیری هر روز ساعات زیادی را صرف تمرینات مکانیکی می کنند. کار آنها شبیه این است که سعی کنیم هر روز تندتر و تندتر الفبا را تلفظ کنیم. از وقت خودت بیشرین استفاده را بکن!
* با جدیت در گروه کر بخوان. این کار موزیکالیته را در تو تقویت می کند.
* عجله کردن وکند کردن در اجرا هر دو به یک اندازه اشتباه است.
* ریتمیک اجرا کن! اجرای بعضی ویرتئوزها شبیه تلوتلوخوردن مست ها است. آنها را الگو قرار نده!
* وقتی بزرگتر شدی بیشتربا پارتیتورها معاشرت کن تا با ویرتئوزها.
* چیزی درست کرده اند به اسم «کلاریه لال» (بی صدا). امتحان کن، کمی روی آن تمرین کن تا خودت به این نتیجه برسی که چقدر بی مصرف است. از لال ها نمی شود حرف زدن یاد گرفت.
* سعی کن قطعات ساده را خوب و درست اجرا کنی. این بهتر از آن است که قطعات سخت را در حد متوسط و معمولی اجرا کنی.
* وقتی بزرگتر شدی هر چه مد شد نزن! وقت طلاست. باید ۱۰۰عمر انسانی داشت تا بتوان با انواع موسیقی خوب که در دنیا وجود دارد آشناشد.
* با شکلات و آبنبات تنها هیچ بچه یی سالم رشد نمی کند! غذای روح هم مثل غذای جسم باید سالم و ساده باشد. بزرگان موسیقی به قدر کافی به این غذای روح پرداخته اند، از آن استفاده کن. قدم به قدم با تمام آثار باارزش همه آهنگسازان بزرگ آشنا شو.
ایجاد هر تغییری را در آثار آهنگسازان برجسته زشت بدان. کم کردن یا از آن بدتر اضافه کردن چیزی مطابق مد روز، بزرگترین توهینی است که تو می توانی به هنر بکنی.
*فقط زمانی که فرم برایت واضح باشد محتوا برایت واضح خواهد بود.
*هرچه زودتر قوانین اصلی هارمونی را یاد بگیر.
*با دقت به تمام آوازهای محلی گوش بده این عالی ترین گنجینه ملودی هاست و تو را با خصوصیات ملیت های مختلف آشنا می کند.
*با جدیت روی فوگ های آهنگسازان بزرگ کار کن و قبل از همه فوگ های یوهان سباستیان
باخ را. «پرلود فوگ های» او باید غذای هر روز تو باشند تا کار موسیقی تو پایه و اساس داشته باشد.
*اگر بعد از تمرین روزانه موسیقی ات خسته شدی خودت را مجبورنکن بیشتر کار کنی.بهتر است استراحت کنی تا اینکه با خستگی و بی علاقگی تمرین کنی.
* هنگامی که از کار موسیقی استراحت می کنی شعر بخوان و بیشتر به دامن طبیعت برو.
* همیشه طوری بنواز که انگار یک موسیقیدان بزرگ دارد اجرایت را گوش می کند.
* اگر همه می خواستند ویلن اول باشند، ارکستر چطور می توانست شکل بگیرد؟ به همه موسیقیدانها در جایگاه خودشان احترام بگذار.
* تاریخ موسیقی را یاد بگیر. شنیدن نمونه های موسیقی دوره های مختلف بهتر از هر چیز تکبر و پرمدعایی تو را مداوا می کند.
* دنیاخیلی بزرگ است، متواضع باش! تو هنوز کار بزرگی نکرده یی یا چیزی را کشف نکرده یی که تا حالا ناشناخته بوده و اگر کردی آن را مثل هدیه یی بدان که تو باید با دیگران قسمتش کنی (دیگران را در آن سهیم کنی)
* با سعی وکوشش و پشتکار همیشه می توانی به درجات بالاتری برسی.
* هیچ وقت شیفته زرق و برق هیاهو در اجرا نشو. سعی کن موسیقی همان تأثیری را در شنونده بگذارد که آهنگساز در نظر داشته، بیشتر از آن لازم نیست: هر چه از این بیشتر باشد تحریف است.
* تکنیک فقط وقتی باارزش است که در خدمت هدف بالاتری باشد.
