برج طغرل، آرامگاه طغرل‌ بگ سلجوقی

طغرل (به ترکمنی: Togrul beg؛ ۱۰۶۳ - نزدیک به ۹۹۰ میلادی)، از طایفه ترکمنی قئنئق — سلطان امپراتوری ترکمن‌های سلجوقی که آسیای میانه، ایران، قفقاز، عراق و ترکیه رو تحت کنترل‌شون داشتن. طغرل که در ابتدا در ارتش قاراخانیان (دولتی ترک‌نژاد در آسیای میانه خدمت می‌کرد، به همراه برادر کوچک‌ترش، چاغری‌بگ (پدر آلپ‌آرسلان، مبارز بزرگ ترکمن)، امپراتوری سلجوقیان رو بنیان‌گذاری می‌کنه. این دولت، عنوانش رو از جد سلجوقیان، سالچئق/سالجئق، فرزند توقاق تمیر یای‌لی («توقاق، صاحب کمان آهنین») و سلسله‌اش می‌گرفت.

طغرل تا سال ۱۰۳۸، بخارا ، مرو ، بلخ و غزنه رو فتح کرده بود و در نبرد دندانقان، به سال ۱۰۴۰، ارتش سلطان مسعود غزنوی رو در هم کوبید. تا سال ۱۰۵۵، خوارزم، ایران، آذربایجان، ارمنستان و عراق رو به قلمروشون الحاق می‌کنه. وقتی طغرل در سال ۱۰۵۵ بغداد رو فتح می‌کنه، خلیفه عباسی، القائم، ابتدا لقب «سلطان» و سپس «پادشاه شرق و غرب» رو به طغرل می‌ده.

یادآوری می‌شه، در دوره حکومت ترکمن‌‌های سلجوقی (مثل دولت‌های ترکمنی دیگه که همیشه پشتیبان هنر و علم بودن ، از آسیای میانه تا ترکیه، مدرسه‌ها و کتابخانه‌‌های جدید احداث می‌شن، در معماری، از هند تا ترکیه، نوآوری‌های زیادی شکل می‌گیره، خوشنویسی، سفالگری، نساجی و فلزکاری پیشرفت می‌کنن، رصدخانه‌‌ها و مراکز علمی جدید ساخته می‌شن، دانشمندان و شاعران جدید در اون دوره، در تمامی مناطق تحت حکومت ترکمن‌‌های سلجوقی ظهور می‌کنن، مثل امام فخر رازی، امام محمد غزالی، سهروردی، جوینی، جوزی، انوری، خاقانی، نظامی، بیهقی، خواجه عبدالله انصاری، اسدی طوسی، ناصرخسرو، عمر خیام، سنایی، عبدالرزاق اصفهانی، کتاب‌هایی مثل «الابنیه عن حقایق الادویه» در داروشناسی، «زادالمسافرین» در حکمت نظری، «کیمیای سعادت» و … نوشته می‌شن.