ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎﻝ ﮔﺮﮒ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ :
ﺭﻭﯼ ﺗﯿﻐﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ
ﯾﺨﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺩﺭ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﮔﺮﮒ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﺑﯿﻨﺪ، ﯾﺦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ﺧﻮﻥ ﻟﯿﺲ ﻣﯿﺰﻧﺪ .
.
ﯾﺦ ﺭﻭﯼ ﺗﯿﻐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﯿﻐﻪ ﯼ ﺗﯿﺰ، ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﻭ
ﺑﯽ ﺣﺲ ﺷﺪﻩ ﯼ ﮔﺮﮒ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑُﺮﺩ . ﮔﺮﮒ ﺧﻮﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ
ﻭ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻃﻌﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻟﯿﺲ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ؛
.
ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﺮﺹ ﻭﺻﻒ
ﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺳﯿﺮﯼ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ، ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﺧﻮﺭﺩ !
.
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ
ﺧﻮﺩﺵ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
.
.. ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﯼ ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﯿﺰﻩ ﺍﯼ ﭘﺮﺗﺎﺏ ! ﺍﻣﺎ
ﮔﺮﮒ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻭﺭﺵ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ '!
.
ﺣﺎﻝ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ
.
. ﻃﻤﻊ، ﭘﻮﻝ، ﻗﺪﺭﺕ ،ﺗﻜﺒﺮ ،ﻓﺨﺮﻓﺮﻭﺷﯽ،ﺣﺐ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻭ ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺩﺭﻗﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ
ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﮒ ﻗﻄﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﺪ .
.
ﻫﻼﮐﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ، ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﯼ ، ﻧﻪ ﻧﯿﺰﻩ ﺍﯼ
