*قضاوت کردن کار بسیار دشواری است که واقعا متخصص و متعهد و دانشمند خود را می طلبد. آنقدر کار پیچیده و تعهدآوری است که تقریبا در همه فرهنگ ها سفارش شده که از این کار پرهیز شود
*وقتی در مورد کسی از شما سئوالی می شود، خیلی مواظب باشید؛ حتی حرکت صورت و تکان دادن ابروان شما در جواب دادن می تواند سرنوشت وی را تغییر دهد.
*قضاوت کردن درباره دیگران کار بسیار سخت و در اکثر موارد کار ناشایستی است و معمولا افراد حق ندارند درباره یکدیگر قضاوت کنند. چرا که زندگی و شرایط افراد با یکدیگر بسیار متفاوت است و فقط مقام خداوندی است که از تمام جنبه های زندگی و شرایط بندگان آگاه است و طبیعتا حق قضاوت درباره آن ها را دارد
خداوند در قران کریم می فرماید: ای کسانى که ایمان آوردهاید! از بسیارى از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمانها گناه است و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید و هیچیک از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید تقواى الهى پیشه کنید که خداوند توبهپذیر و مهربان است!
بنابراین ما از درون انسان ها و نیت آنها آگاه نیستیم. تنها خداوند حکیم است که می داند در دل هر انسانی چه می گذرد و هم اوست که بر اساس آنچه می داند قضاوت می کند و جزای عمل انسان را می دهد. پس بدانیم و آگاه باشیم که قضاوت در مورد خوب و بد دیگران و نیت اعمالشان در حوزه صلاحیت ما نیست لذا ما انسان ها به جای خداوند متعال حق نداریم در مورد خوبی و یا بدی کسی نظر داده و "نباید قضاوت کنیم!"
قبل از اینکه قضاوتی بکنیم اندکی تامل کنیم و به عواقب آن بیندیشیم. حتی اگر شده یک دقیقه سکوت کنیم! و بعد هم ضمن اندیشیدن به عواقب آن حتی الإمکان قضاوت هم نکنیم.